Sommige schrijvers kunnen de werkelijkheid veranderen. Echt goede schrijvers kunnen dat in één zin. Iemand die op station Utrecht Overvecht de trein neemt, zal na het lezen van de winnende zin voor de Tzum-prijs nooit meer op dezelfde manier aankijken tegen zijn omgeving. De jury verbonden aan het literaire blad Tzum en de literaire site Tzum.info (bestaande uit Roos Custers, Coen Peppelenbos, Bart Temme en Nick ter Wal) is dan ook zeer verheugd om te kunnen meedelen dat de Tzum-prijs voor de mooiste zin van 2010 gaat naar Peter Buwalda. De zin komt uit de vuistdikke roman Bonita Avenue [blz. 341].

Hij was verpieterd op de kamer die hij huurde bij zijn oudtante in Overvecht, een buitenwijk met asbestflats, ‘dreven’ in plaats van ‘straten’, en een eigen station met twee sporen om op te gaan liggen.

Als er ergens een plek bestaat om te verpieteren, dan is er geen betere plek denkbaar dan Overvecht. De beschrijving die Buwalda geeft van dat deel van Utrecht is een optelsom van droefheid. Het ‘verpieteren’ is al mooi, maar in combinatie met een gehuurde kamer bij een oudtante (een wezen erger dan een gewone tante) slaat de treurigheid al toe. Ook het woord ‘asbestflats’ heeft een zelfstandige schoonheid, vooral in de uitspraak, maar dat die flats ook nog in een buitenwijk staan, maakt het geheel extra deerniswekkend. De wijk zelf probeert er nog wat van te maken door straten dreven te noemen, maar zelfs de woorden lijken in deze wijk vals te zijn. De conclusie van de zin is dan ook, ondanks de eufemistische formulering, meer dan duidelijk.

Bonita Avenue is de overrompelende debuutroman van Peter Buwalda. Vanuit verschillende perspectieven wordt de familiegeschiedenis van de familie Sigerius langzaam in kaart gebracht. Het verhaal is lastig samen te vatten. De verhaallijnen in het heden laten Joni Sigerius en Aaron, de ex-vriend van Joni, aan het woord. Joni werkt intussen in de seksindustrie in Amerika en verdient bakken met geld, Aaron is schoolfotograaf en lijdt aan zware psychoses. Ze kijken terug op een cruciale periode in hun leven. Een moment ten tijde van de vuurwerkramp in Enschede. Terwijl een wijk in deze stad ontploft en in brand staat, escaleert het ook in het gezin Sigerius.

De terechte winnaar van de Tzum-prijs krijgt een beker en een bedrag aan euro’s dat gelijk is aan het aantal woorden in de zin. In dit geval is dat 35 euro. Eerdere winnaars waren: Tom Lanoye (2010), Erwin Mortier (2009), A.F.Th. van der Heijden (2008), Jeroen Brouwers (2007), Tommy Wieringa (2006), Ilja Leonard Pfeijffer (2005), Stijn Aerden (2004), Doeschka Meijsing (2003) en Paul Mennes (2002).

Alle nominaties (van jury en lezers en sitebezoekers van Tzum) zijn hier te vinden.