Verhalende Artemissen

Vier ‘jagers’ zouden vanavond de vlakke vloer van Literaturia beklimmen. Helaas was er eentje ziek. De gescherpte pijlen van Delphine Lecompte bleven in de kast, tot grote teleurstelling van het publiek. Een avond proza werd het, met voordrachten van Renske Jonkman, Eva Meijer en Sterre van Rossem. Irene Wiersma begeleidde zichzelf op de piano bij enkele muzikale intermezzo’s. Zij leidden hun toehoorders van de dood naar de liefde, van Thanatos naar Eros. Gezegd mag worden dat de jonge auteurs gezegend zijn met ervaren leesstemmen: ze waren dan wel op jacht, maar haast hadden ze gelukkig niet. De dood en de liefde zóuden aanleiding kunnen geven tot stinkende sterfscènes, ketsende snookerballen of verhandelingen over het ellenlang likken van oorlellen. Thanatos en Eros vereisen misschien toch een wat subtielere aanpak, want vanavond bleef het zacht en zedig. Huisdieren keuvelden over het overleden baasje, een jeugdliefde werd verlaten en met grote woorden (iedereen, altijd, nooit, mensen) werden intieme taferelen verwoord. Met een vel papier tussen gezicht en microfoon is het wat lastig richten, maar dat wil niet zeggen dat het doel is gemist.

Marleen Nagtegaal