vanuit het donker – 7

ik speurde al naar sterren maar die nacht

was er hoogbouw die veelkleurig straalde

vanaf de achterbank keek ik op

de ouderlijke kruinen en ineens vroeg ik mij af

of daar achter elk schijnsel iemand

tekende las klarinet blies touwtjesprong at

mijn ouders bestonden louter om mij

(was ik er niet geweest zouden zij er niet zijn)

maar die grauwbouw? en mijn beste vriendin?

zij was meer zoals ik, zij zou toch wel

bestaan om haarzelf, wat zou ze doen nu?

het mensenpakhuis lag alweer achter mij

maar het schijnsel stond op mijn netvlies gebrand:

als mijn beste vriendin voor zichzelf bestaat

wonen in dat bouwblok misschien anderen

zoals zij met een eigen leven, anderen

die ik nooit zal leren kennen en toch bestaan

vanaf de achterbank keek ik op

de ouderlijke kruinen en ik

stelde mij een bewoner voor: een meisje

ze blikt uit haar raam op de snelweg, ziet mij

nee het is donker hierbinnen, ze ziet mij niet

Hélène Gelèns

Hélène Gelèns publiceerde poëzie, proza en beschouwingen. Ze publiceerde twee dichtbundels: niet beginnen bij het hoofd (2006; nominatie C. Buddingh’-prijs) en zet af en zweef (2010; Jan Campertprijs). In 2012 maakte ze met 4 andere Nederlandse dichters een tournee door de VS. Dit najaar verschijnt haar derde dichtbundel applaus vanuit het donker.

(foto: Hussein Shabeeb)