Nieuws: Voor Jan van Mersbergen en Arjen Lubach geen ice bucket challenge
Een goed doel is altijd een mooi excuus om iets te doen. Dat goede doel ontbrak bij de Harlem shake, maar de ice bucket challenge is bedoeld om om aandacht te vragen en geld op te halen voor de bestrijding van ALS. Je telt niet echt mee als je niet meedoet en soms weet je niet eens meer wat dat goede doel is zie deze lijst van Top 10: Meest sexy Ice Bucket Challenges of The Hot Cop Of Castro, Zac Efron And Aaron Rodgers Accept The Ice Bucket Challenge. We worden er wat moe van. Arjen Lubach was de afgelopen week duidelijk:
Sorry @evanderhoff , ik koos voor optie B. pic.twitter.com/OIYICAjn2l
— Arjen Lubach (@schemer) 18 augustus 2014
Stichting ALS reageerde met een tweet:
@schemer Filmpjes zijn natuurlijk heel leuk, maar met donaties komen we echt ergens! Bedankt! #ALSIceBucketChallenge
— ALS Nederland (@ALSnederland) 18 augustus 2014
Op de website van NRC Handelsblad van vandaag schrijft Jan van Mersbergen waarom hij niet meedoet:
Ik heb nog geen schrijvers gezien die een emmer met ijs over zich heen gooien, dat gaat ongetwijfeld komen. Die schrijvers zetten zich in voor een goed doel, maar zetten ook zichzelf op de kaart, een niet te onderschatten factor. Ze doen mee, ze deugen, ze zijn goed. Niet als schrijver, als mens.
Van Mersbergen volgt het voorbeeld van Lubach en maakt gewoon geld over.
Een jaar of tien geleden is een uitgebreid onderzoek in de media gekomen over vormen van publieke rouw. In een stoet lopen voor Theo van Gogh, aan een dranghek staan waar de rouwauto van Pim Fortuyn langsrijdt, achter een spandoek lopen voor Gaza, maar ook op andere manieren publiekelijk laten merken hoe erg je ziekte X, ramp Y of brandhaard Z vindt. Dat blijken allemaal vormen van egocentrisme te zijn. Men zoekt in essentie de publieke aandacht op voor zichzelf: \”kijk eens hoe goed ik ben\”. Ik geloof absoluut in de goede intenties van deze mensen, maar het wringt wel ergens.