KRANK, de literaire afterparty, die afgelopen vrijdag werd georganiseerd in de Stadsschouwburg in Groningen, vond plaats nadat het literaire circus van Behoud de Begeerte was langsgeweest. Ilja Leonard Pfeijffer, Tommy Wieringa, traden op, beiden voorlezers van formaat, maar de beoogde derde voorlezer, Dimitri Verhulst bleek een week van tevoren opeens andere verplichtingen te hebben. In plaats van Verhulst traden Gustaaf Peek en Thé Lau aan. De laatste viel in de categorie sympathiek, maar moet je het willen. Meer dan 350 man publiek keek ernaar. Aan het eind van de literaire voorstelling die al om half acht was begonnen, beklom een doodzenuwachtige man het podium die twee veel minder nerveuze leerlingen van het Willem Lodewijk Gymnasium het woord gaf en die gaven op hun beurt weer een pen aan Tommy Wieringa, omdat hij in hun ogen het beste boek had geschreven.

Het zou handig zijn geweest als de doodzenuwachtige meneer, maar misschien was hij wel bezweken in de coulissen, had aangekondigd dat binnen een uur de afterparty zou beginnen, want nu zagen de organisatoren het grootste deel van het publiek wegstromen, de schouwburg uit, de stad in. Blijkbaar heeft de schouwburg liever niet teveel mensen over de vloer. Het was jammer dat het publiek wegging, want op de literaire afterparty werden de mensen die wel bleven door het hele gebouw geleid. In de werkplaats, op een trap naast het podium, bij de snikhete verwarming, in de werkplaats, in de artiestenfoyer: van boven naar beneden liepen groepjes rond en op de gekste plekken vond je een dichter of een schrijver die vijf minuten voorlas uit zijn werk (er waren alleen maar mannen uitgenodigd om voor te lezen). De tekst van A.H.J. Dautzenberg hebben we afgelopen zaterdag gepubliceerd op Tzum. Ik ben hem op mijn route twee keer tegengekomen, maar dat kwam omdat ik achter vrouwen van zekere leeftijd de trap afging, waarna we de rest van de groep en de gids kwijtraakten en toen maar allerlei deuren opendeden. Gelukkig werden we ook weer opgehaald door de gids die ons berispte dat we de bordjes niet hadden gevolgd.

De literaire afterparty was een mooie manier om kennis te maken met enkele schrijvers. Ik werd alleen een beetje krank van de muziek die in de lege zaal gespeeld werd. Je kreeg er moordneigingen van, maar misschien was dat wel de bedoeling. Ik had die schrijvers wel een honderd bezoekers extra gegund. Hier de foto’s.