Na een bundel verschijnt doorgaans een tweede bundel. Voor de beste tweede bundel kun je ook een prijs winnen: de J.C. Bloem-poëzieprijs. Gelukkig laat een van de genomineerden via Facebook weten dat hij genomineerd is, want de organisatie besloot dit jaar geen ruchtbaarheid te willen geven aan de prijs. De genomineerden met juryrapportje zijn:

Dennis Gaens

Vijf levens worden beschreven en verweven in Schering en inslag. Levens die logisch klinken maar door Gaens vakkundig worden vervreemd tot een spiegel van een generatie, van de mensen om hem heen. Liefdevol, scherp, ritmisch en als je erover nadenkt ontluisterend. Deze dichter laat ons zonder oordeel het leven zien, dwingt ons na te denken over ons eigen bestaan. En hoewel de wereld lelijk is, levert dat toch een mooie bundel op, die trefzeker en uitgewogen bevestigt dat Gaens precies weet wat hij doet.

Els Moors

De tweede bundel van Els Moors, Liederen van een kapseizend paard, werd op de Reactor omschreven als ‘een heftige brok lyriek, zonder veel leestekens, vol grondeloze passie en twijfel.’ Het is een omschrijving die recht doet aan het werk van Moors. Ze schrijft poëzie die je met al je zintuigen moet lezen. Verwarmende én verwarrende regels die laten zien dat deze dichteres sinds haar debuut alleen nog maar beter, eigenzinniger en zinnelijker is gaan werken. Liederen van een kapseizend paard is een schitterende bundel.

Froukje van der Ploeg

In Zover is een dichter met een uitermate scherp oog op zoek naar herijking. Daarbij wordt niets geschuwd. Wat kwam erbij in de loop der tijd, wat kwam van de grond, wat moeten we definitief als verloren beschouwen? De bundel valt op door een heldere taal die varieert van dromerig tot ijskoud en cirkelt om beklijvende beelden. Zo weet Van der Ploeg een wereld op te roepen waarin jeugd, kwetsbaarheid en de vurige wil om uit te barsten voelbaar zijn. Zover is een grote sprong naar voren.

Max Temmerman

‘Poëzie die om zo te zeggen jubelt van de lyriekloosheid,’ merkte Benno Barnard over zijn eerste bundel op. Met zijn tweede bundel Bijna een Amerika toont Temmerman zich opnieuw onvermoeibaar in het zoeken naar wat origineel is en wat namaak, naar wat voorbij is en wat blijft. ‘Elk verleden groeit en doorlopend worden wij meer.’ Deze bundel is onsentimenteel en rijk. Bijna een Amerika toont de ontwikkeling van een groot talent.

Maud Vanhauwaert

Sinds haar debuut uit 2011 gooit deze jonge dichteres, balancerend tussen poëzie en podium, steevast hoge ogen: Maud Vanhauwaert. Een door zichzelf als ‘relatief sympathiek’ omschreven schrijfster, theatermaker en cabaretier. Haar grote kracht schuilt in het feit dat zij zich niet neerlegt bij de grenzen van poëzie. Ze rekt ze op en verlegt ze op een schijnbaar volstrekt natuurlijk manier. Haar poëzie is een product van haar vermogen tot waaghalzerij – en: van haar bereidheid om te vallen. Wij zijn evenwijdig is een zeer werkzame inenting tegen moedeloos voortsjokken. Een uitnodiging en een avontuur.

De jury bestaat uit Hanz Mirck, Ester Naomi Perquin en Saskia J Stuiveling, voorzitter. De prijs wordt op 18 april uitgereikt. De winnaar ontvangt € 2500,-.