De Zweedse dichter Tomas Tranströmer is gisteren overleden. Volgens nrc heeft de uitgever van Tranströmer dat vandaag laten weten.

Tranströmer debuteerde in 1954 met 17 dikter. In 2011 kreeg hij de Nobelprijs voor de Literatuur (‘because, through his condensed, translucent images, he gives us fresh access to reality.’) In Nederland is het werk van Tranströmer vooral bekend door de vertalingen van Bernlef. In Alfabet op de rug gezien beschrijft Bernlef een ontmoeting met Tranströmer:

Teruglopend na een bezoek aan het kerkje hield Tomas mij plotseling staande en wees op een oude eik met verwrongen, naar alle kanten uitstekende takken. ‘Kijk,’ zei hij, ‘net een oude ober die iedereen tegelijk wil bedienen,’ (…) Dit was echt zoals hij de wereld zag, de reden dat de beelden in zijn gedichten zo vanzelfsprekend zijn, nooit ‘verzonnen’.

In 2011 schreef Teju Cole in een stuk over Tranströmer:

There’s a kind of helplessness in many of the poems, the sense of being pulled along by something irresistible and invisible. (…) The satisfaction, the pleasure, the comfort one takes in these poems comes from the way they seem to have preëxisted us. Or perhaps, to put it another way, the magic lies in their ability to present aspects of our selves long buried under manners, culture, and language.

Tomas Tranströmer is 83 jaar geworden.