Wie schrijft er nog met pen? Het actualiteitenprogramma Nieuwsuur probeerde gisteravond een antwoord te vinden op die vraag. Door de digitalisering van het onderwijs verdwijnt langzaam het schoonschrift. Schrijver Tommy Wieringa maakt zich grote zorgen.

De tijd gaat vlug en ik vind dat op die scholen met een soort dedain over een handschrift gesproken wordt alsof het iets is van vroeger. Het is in Nederland heel vaak de hysterisch omhelzing van het nieuwe en het moderne.

Met het digitale tijdperk is alles veranderd. De jaartelling begint opnieuw. Alles daarvoor staat onder druk, ook bibliotheken verdwijnen.

Wieringa noemt het handschrift ‘een hele zuivere individuele expressie.’ Ook Aad Meinderts van het Letterkundig Museum komt aan het woord. Als handschriften verdwijnen, wat gebeurt er dan met de manuscripten van schrijvers? Hij lijkt zich minder zorgen te maken.

Wij hebben nu nog veel handschriften waar je eigenlijk in direct contact lijkt te zijn met de auteur alsof je over zijn schouder meekijkt. Dat verdwijnt natuurlijk als dat handschrift er niet meer is. Maar er komt ongetwijfeld iets voor in de plaats wat we nu nog niet precies weten.

Kijk hier het item terug.