Op Twitter heerst grote stilte, de persafdeling van de prijs slaapt en ook op de website van het Vlaamse Letterenhuis werkt men niet in het weekend, dus we kunnen alleen maar op de paar felicitaties op de Facebookpagina van Maud Vanhauwaert afgaan om te kunnen zeggen dat zij de Hugues C. Pernathprijs (waarschijnlijk) gewonnen heeft. De organisatie schijnt het voor de rest zo stil mogelijk te willen houden.

Dit jaar stonden er louter vrouwen op de lijst. De organisatie wilde ons niet vertellen of er enkele uitgeverijen vergeten waren (De Bezige Bij en De Arbeiderspers) hun dichtbundels in te sturen.

De winnaar krijgt € 5.000, maar dat is eenmalig volgens de website:

Hugues C. Pernath overleed op 4 juni 1975, veertig jaar geleden, daarom bedraagt de prijs dit jaar bij uitzondering 5000 euro.

UPDATE: Uit het juryrapport (via via verkregen):

De bundel Wij zijn evenwijdig_ van Maud Vanhauwaert heeft een uiterst originele vorm. Elk prozagedicht wordt niet door een punt maar een underscore afgesloten, zodat de bundel een snoer is waarin het ene woord meandert naar het andere, de ene situatie overgaat in de andere, de werkelijkheid moeiteloos overvloeit in het surreële. Het lyrische ik voert gesprekken met zeer diverse personages in vertrouwde zowel als in vervreemdende, bizarre situaties. Ze eindigen vaak met een brutaal ontnuchterende pointe, soms ook met een pointe met een ingehouden tristesse.

Thema’s zijn het menselijk tekort, eenzaamheid, dubbelzinnigheid in het spreken, vragen over de identiteit van het ik. De jury heeft Wij zijn evenwijdig_ gelezen als een bundel verkwikkende, inspirerende gedichten die elkaar voortstuwen van het eerste tot het laatste, wat de lectuur ervan tot een aanstekelijk avontuur maakt. Het taalplezier in deze bundel is zeer groot, de beelden en aforismen zijn krachtig, de redeneringen zijn ongewoon, ontregelend, verrassend. Het camera-oog van de dichter laat een verbijsterende, fantastische werkelijkheid zien.