Op zaterdagmiddag kwam dan eindelijk de langverwachte post: de luxe editie van Er moet iets gebeuren van Maartje Wortel. Na onze berichten over de zogenaamde ‘gebonden’ editie (zie hier en hier). Wij snapten het niet helemaal bij Tzum.

Inmiddels heeft Das Mag, zonder tweet, de tekst op de site aangepast.

Om je te belonen sturen we jou dan in plaats van de gewone editie, de luxe-editie van het boek dat je besteld hebt. Die is genaaid (redactionele noot: hier werd eerst de term ‘gebonden’ gebruikt, maar die bleek tot verwarring te leiden en dat is het laatste wat we willen voor onze eerste lezers) en prachtig zwart met goud.

Nou ja, verwarring. De verwarring zat vooral bij de kersverse uitgevers.

We kunnen nu dus de twee edities vergelijken, de gewone winkeleditie:

wortel

en de ‘luxe’ editie:

omslag luxe wortel

Beide boeken zijn, zoals Das Mag nu ook toegeeft, genaaid gebrocheerd. De winkeleditie is gelijmd gebrocheerd en de luxe editie is genaaid gebrocheerd. Bij de luxe editie zie je de katernen nog duidelijk zitten (katernen van 32 bladzijden, mooier is katernen van 16 bladzijden), bij de winkeleditie is de vouwkant van de katernen afgefreesd en is het papier direct in de omslag geplakt.

Afgelopen vrijdag schreef ook Arjen Fortuin in zijn column in NRC Handelsblad over deze kwestie en de terugtrekkende beweging van Das Mag.

Later werd er terugkrabbelend gemiespeld over ‘gebonden met zachte kaft’. Dat heet toch echt ingenaaid. Ingenaaide boeken zijn mooier dan de lelijke geplakte hardbacks die nu door uitgevers als ‘gebonden’ op de markt worden gegooid – maar ingenaaid is niet gebonden. Je mag de mooiste, rondste, geurigste en zachtste knollen van de wereld in je kraam hebben, je moet er geen bord met ‘citroenen’ bij zetten.