Driekdag

In Café De Wolthoorn & Co werd afgelopen zondag de Driekdag gehouden. Een bijeenkomst die jaarlijks rond de sterfdag van Driek van Wissen wordt georganiseerd. Een dag waarop dichters en Driekliefhebbers samenkomen. Uit heel het land, behalve Friesland, komen ze naar Groningen. Sinds Van Wissen het gedicht ‘Anti-Fries’ geschreven heeft is hij de Ebru Umar avant la lettre in Friesland:

Als Holland winters is getooid,

En wij van kou welhaast verrekken,

Blijkt Friesland dichtbevolkt met gekken,

Die ’s winters gekker zijn dan ooit.

De maffe koppen, strak gelooid,

Ontspannen plots in losser trekken

Terwijl zich rond de stuurse bekken

Een soortement van glimlach plooit.

In Groningen wordt om dat gedicht altijd gegniffeld, in Friesland is alleen Cornelis van der Wal in woede ontstoken en zijn enige claim to fame is dat hij een ametrisch ‘Anti-Driek-lied’ heeft gemaakt waar de verongelijktheid van afspat

Zijn demente pen kan slechts beledigingen kwijlen.

Wat anderen voor humor aanzien is eigenlijk kwaadaardig en gestolen

Vul voor Friezen Turken in en Driekje wordt direct gearresteerd

Professionele hulp is voor dit foute warhoofd aanbevolen

Of hij dient vertrapt te worden door een groot Fries peerd.

Dat Friese paard is Van Wissen bespaard gebleven; hij vond de dood in Istanboel.

Ik zat met een vriend al een uur voor de Driekdag begon in het café om nog een plekje naast de microfoon te bemachtigen. We zagen Corien Bleeker, de vrouw van Driek van Wissen, in een opperbest humeur en we zagen Jean Pierre Rawie, diens literaire wederhelft, in zijn element. We zagen Kees Torn en Ivo de Wijs en een hele stoet aan dichters. Er mocht rijm, ritme en humor gehanteerd worden bij de gedichten en de mensen in het inmiddels bomvolle café hoefden niet moeilijk te kijken. Je mocht gewoon in het openbaar lachen bij de poëzievoordracht. ‘We hebben alle boeken van Driek,’ zei een vrouw tegenover me. Ze was met haar man uit Noord-Holland komen rijden om de middag te kunnen meemaken. Als Van Wissen in Noord-Holland moest optreden, kwam hij altijd even langs. Oude vrienden die op deze middag door de poëzie van anderen dichter bij Driek waren. Deze poëzie begreep ze tenminste, zei ze. Het was geen aanval, maar een constatering.

Coen Peppelenbos

De volledige gedichten zijn terug te lezen in Ik proef iets wat bedorven is, een verzameling hekeldichten.

(Deze column verscheen in iets kortere vorm in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden op 28 mei 2016.