Sssst

Vorige week bracht Tzum naar buiten dat Charlotte Dematons (bekend geworden door haar megaprentenboeken Sinterklaas en Nederland) zou opstappen bij uitgeverij Lemniscaat. Boekblad had net het nieuws gebracht dat jeugsboekenauteur Koos Meinderts vertrok bij Lemniscaat en wij wisten dat Dematons zou volgen. Eén bron is echter geen bron, totdat we van een andere betrouwbare bron hetzelfde bericht binnenkregen en we konden overgaan tot publicatie.

Gesprekken met auteurs gaan nooit over de keuze voor een bepaald perspectief maar altijd over de buitenechtelijke affaires van deze of gene collega. Je hoort ook nog eens welke auteur een hekel heeft aan zijn eigen uitgever of de waarheid over talkshowhosten die geen letter gelezen hebben of de aanstaande overstap naar een ander uitgevershuis. Ook grote schrijvers houden van de kleine feiten omdat ze een voorbode zijn van grote veranderingen. Ilja Leonard Pfeijffer schreef in Brieven uit Genua over zijn ontmoetingen met Gerrit Komrij:

‘We voerden gesprekken tot diep in de nacht, over poëzie en literatuur, wat vooral inhield dat we de hele Nederlandse literatuur in alfabetische volgorde moesten doornemen, van Robert Anker tot Joost Zwagerman, waarbij vooral werd stilgestaan bij de smakelijke weetjes en de recente roddels.’

Heerlijk, maar als ik aan tafel zit, zeggen auteurs bij voorbaat dat er niets in de krant of op de site mag komen. Elke journalist heeft een kerkhof vol ongebruikte kennis.

Bart Temme, de schrijver van het stuk over Dematons werd de hele dag belaagd door sms-berichtjes en telefoonoproepjes van Lemniscaat. Ik kon het zien, want ik nam op dat moment mondelinge tentamens met hem af. Om de paar minuten begon zijn mobieltje te trillen op tafel. Tijdens één mondeling legde het mobieltje wel een halve meter af over de tafel tot verbazing van een student die net aan het uitleggen was waarom Adriaan van Dis zo’n goede schrijver is. Opnieuw getril. We moesten het leugenachtige artikel van de site halen en wel direct. Maar ja, nieuws in de openbaarheid is als een scheet in een volle lift: erg moeilijk om ongedaan te krijgen. Wel plaatsten we het bericht dat de uitgeverij ontkende dat Charlotte Dematons wegging bij Lemniscaat. En deze week het bericht dat Dematons via een persbericht liet weten dat ze toch weggaat bij de uitgeverij.

Nu Mies van Hout nog.

Coen Peppelenbos

Deze column verscheen eerder (in een iets andere vorm) in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden.