Gisteren publiceerden we op Tzum een open brief van Jolien Janzing aan Hanneke Groenteman, naar aanleiding van een recensie van de bijklussende ex-tv-presentatrice over twee romans waarin het leven van Audrey Hepburn centraal staat. Miriam Guensberg, schrijfster van Het geheim van Audrey H., reageert nu ook op Tzum:

Ofschoon Hanneke Groenteman mij ook op mijn ziel heeft getrapt door de belangrijkste vraagstelling van mijn boek te ignoreren – hoe heeft Audrey Hepburn zich met Anne Frank durven vereenzelvigen en hoe vloekt dat met haar eigen geschiedenis? – vraag ik me toch af of een open brief naar een recensent wel de juiste weg is. Hanneke mag haar oordeel hebben, en daarmee ook haar eigen onkunde tonen. Zij was louter fan van de filmster Hepburn en heeft zich nooit in de mens Audrey Hepburn Ruston verdiept. Al is het jammer dat juist zij een pagina vol mocht schrijven met een oppervlakkige opsomming, in deze geldt toch de macht van de krant. Zelf heb ik zeer nauw samengewerkt met het kennisinstituut van het Airborne Museum te Oosterbeek, we hebben ons onderzoek gedeeld en uitspraken in alle voorzichtigheid op grond van uitgebreid archiefonderzoek gedaan. Tentoonstelling en mijn roman werden dan ook tegelijk gepresenteerd. Op zich zegt dat niets van de kwaliteit van mijn roman. Daar mag Hanneke over oordelen. Net zoals zij over Janzing mag oordelen. Maar dan wel op een integere wijze.

Wel heeft Groenteman iets essentieels gemist, namelijk de herhaaldelijk gedane uitspraak van Audrey Hepburn zelf: ‘Ik las Anne Frank, en het was mijn leven.’ Zelf ben ik dochter van een Poolse jood wiens hele familie is uitgemoord. Mijn boek is een zoektocht om die bewuste wrange uitspraak van Audrey Hepburn te plaatsen in de tragiek van haar eigen bestaan. Door geen onderscheid aan te brengen tussen twee boeken, heeft Groenteman gesuggereerd of ik het leven van Audrey Hepburn ook met dat van Anne Frank heb willen vergelijken. Het tegendeel is waar! Ik heb mijn roman gebaseerd op nauwkeurig gedeeld archiefonderzoek met het Airborne Museum en heb vooral geprobeerd Audrey Hepburn het menselijke gezicht te geven wat ze verdient. Met een recensente in discussie gaan, is niet wat ik ambieer. Maar… Waar Jolien Janzing een open brief schrijft en mij ook noemt, wil ik ook mijn eigen standpunt toelichten.

(Foto: Van Duinen / Anefo, CC BY 4.0, Kranslegging van Audrey Hepburn en Mel Ferrer bij het Airborne Herdenkings monument in Oosterbeek, 5 november 1954)