Dode mannen

Om te voorkomen dat Underground wordt gedomineerd door dode mannen vandaag wat toegepast feminisme aan de hand van poëzie van Anneke Claus uit de bundel Begrafenis van de mannen, over het hoofd gezien bij verschijning vorig jaar en recentelijk door omstandigheden in handen gekregen. De flaptekst meldt dat ze ‘een hele stoet mannen begraaft die in haar leven een rol spelen of hebben gespeeld’ en dat ze zichzelf ook ‘onder de zoden legt’. Zo zien we het hier graag. Binnenkort meer toegepast feminisme als een van mijn exen instapt, maar eerst dus Claus.

Wat is ook weer het verschil tussen ironie en sarcasme

Bij de ingang van de Paintballtroopers staat het kanonnenvlees ook
deze zondag trappelend voor de deur.

Mijn vader zuigt zijn longen vol op het gebutste veld van Ieper. Een
collega volgt met schep en kaart. Ergens toch jammer dat ze het niet
zelf hebben meegemaakt.

Filosoof/essayist/publicist Bram E. heeft in Ghana van automonteurs
geleerd hoe je een ondetecteerbaar handwapen in elkaar zet. Zodoende
is hij nu in het bezit van een Peugeot Colt. Wat hij ermee gaat doen?
‘Geen idee. Op De Anderen schieten ofzo.’

‘Elke man heeft recht op zijn eigen geweer,’ zingt Jan, roerend in een
pan soep.

‘Tijd voor een goeie ouwe oorlog,’ schrijft Wilma op Facebook. ‘Ik
verlang naar honger, kou, ontberingen. De smaak van bloed in de bek.’

Anneke Claus – Begrafenis van de mannen. Lebowski, Amsterdam. 62 blz. € 17,50.

(Afbeelding: Wikimedia commons)