zo gooide iedereen hem na een korte afstand weer weg

Toen Konrad Bayer (1932-1964) in 1963 fragmenten uit het zesde zintuig had voorgelezen voor de Gruppe 47 sprak filosoof Ernst Bloch over ‘een nieuwe vorm, waarvan de filosofen heel wat kunnen opsteken’. Hierbij een ultrakort verhaal getiteld ‘de vondeling’, waarvan de filosofen ook heel wat kunnen opsteken.

de vondeling

er was eens een vondeling, die had geen armen en benen. en omdat hij geen armen en benen had, maakte hij er van niets dan lucht en die waren heel lieflijk om te zien. hij zwaaide ze in het rond en na korte tijd had hij veel mensen met zijn aardigheid betoverd, en menigeen liep langs en wilde hem bij zijn arm pakken, want hij was zo aardig en behendig en het leek een plezier om naar de opgewekte vondeling te kijken, maar nauwelijks kwam een wandelaar te dicht bij het kind of het beet zich vast in zijn haar en wilde meegedragen worden. menigeen aarzelde omdat het prettig was om naar te kijken, maar gauw werd het zwaarder en zwaarder. zo gooide iedereen hem na een korte afstand weer weg.

maar toen zag hij de andere mensen met hun armen en benen en hoe ze alles beetpakten en rondliepen. toen werd de vondeling erg verdrietig en hij had veel zin om te huilen, maar hij schaamde zich voor zijn tranen omdat hij die niet eens zou kunnen wegvegen, tenzij hij op de grond ging rollen, daarom hield hij zijn tranen in en dacht na over een uitweg.

Konrad Bayer – de peer en ander proza. Vertaald uit het Duits en van een nawoord voorzien door Erik de Smedt. Vleugels, Bleiswijk. 48 blz. € 19,85.

(Afbeelding: Wikimedia commons)