Recensie: Ted van Lieshout – Ommouw me
‘Ik verander in ons’ ‘Ik droeg nog kleine kleren,’ dichtte Martinus Nijhoff in ‘De wolken’. Een mooi metoniem voor de jeugd, voor opgroeien en dan terugkijken. Ted van Lieshout besloot
Alle berichten van Hanz Mirck
Recensie: Alex Boogers – De schrijver als samoerai
Het toetsenbord als zwaard en penseel ‘De lessen die je als beginnend schrijver nodig hebt worden je niet geleerd op een school of universiteit en ze staan niet in een
Recensie: Anne Carson – De schoonheid van de echtgenoot
Schoonheid is waarheid. Maar is waarheid ook schoonheid? De jongste bundel (een ‘fictie-essay’) van dichteres en hoogleraar klassieke literatuur Anne Carson De schoonheid van de echtgenoot is opgehangen aan het
Gedicht: Hanz Mirck – Geef niet op (over Aleksej Navalny)
Geef niet op Zwijg, anders ga je eruit, steeds dat antwoord voor Aleksej met de brutaal-verbaasde blik, die maar niet kon accepteren dat dingen niet kunnen worden uitgelegd Basisschool, slager,
Recensie: Kira Wuck – Koeiendagen
Stremsel, maar nog geen kaas Kira Wuck maakte een succesvolle entree in de Nederlandse letteren, haar verhalen werden goed ontvangen en haar poëziedebuut werd genomineerd voor de Jo Peetersprijs en
Recensie: Lans Stroeve – Sterkteleer
Op zoek naar kracht Op het achterplat van de jongste bundel van Lans Stroeve wordt meteen maar even de titel verklaard: Sterkteleer (toegepaste mechanica) is hier een metafoor voor hoe
Recensie: Jan Vantoortelboom – Mauk
ANWB-wandelingen of dwaalwegen? Volgens de Van Dale betekent ‘kinds’: ‘als van een kind en opnieuw een kind zijnde, dement’. Het is een cirkelgang: in de meeste levens ben je twee
Recensie: Marc Kregting – De vriendelijke mens
Help ga weg ‘Hij doet het erom, dat zie je direct,’ schreef de Volkskrant over eerder werk van Marc Kregting. Die citeerde dat prompt weer op zijn ‘brievenbundel’ Hakkel je,
Recensie: Toon Tellegen – Waar gaan we eigenlijk heen
Toon Tellegen heeft altijd gelijk Sinds 1984 publiceert Toon Tellegen dierenverhalen. Dit jaar verscheen Waar gaan we eigenlijk heen. Inmiddels zijn er wel vijftig titels verschenen over de eekhoorn en
Recensie: Mattijs Dereadt – Kleine wereld
In een gouden tong? Het debuut van Deraedt werd enthousiast ontvangen. ‘Bewondering op het eerste gezicht’ schreef Ingmar Heytze. Ik was het daarmee eens. Het openingsgedicht van die bundel (De
Recensie: Bregje Hofstede – Oersoep
Daar ga ik, roep ik. Wie een kind moet baren, moet de controle over het eigen lichaam opgeven. Het ervaren van pijn, afschuw, woede en blijdschap kan een vrouw in
Recensie: Fleur Bourgonje – Het geheugen van een huis
Overlopen van betekenis, en soms een tikkeltje waterschade De jongste bundel van Fleur Bourgonje, Het geheugen van een huis, heeft de vergankelijkheid als thema, gedemonstreerd aan de hand van een
Recensie: Peter Middendorp – Jij bent van mij
Welke vrije wil? Twee eerdere romans van Middendorp, Noordeloos en Vertrouwd voordelig, waren voor een fors deel autobiografisch en speelden in Drenthe. In zijn vierde roman Jij bent van mij
Recensie: Tsjêbbe Hettinga – Het vaderpaard, It faderpaard. Alle gedichten
Een heel grote kleine jongen Ergens in 2004 moet het geweest zijn dat ik voor het eerst kennis maakte met de Friese dichter Tsjêbbe Hettinga. Ik las voor in het
Recensie: Wam de Moor – Ik raak je aan
Ik raak je aan; ik laat je los Willem Anton Marie (Wam) de Moor (Zevenaar, 28 april 1936 – Groesbeek, 12 januari 2015) was recensent voor onder andere De Tijd en De Gelderlander. Als neerlandicus bedacht hij het leesdossier dat in
Recensie: Hans Tentije – Om en Nabij / Hoe het komt
Verdwaald en toch thuis Ongrijpbaarheid is het handelsmerk van Hans Tentije (pseudoniem van Johann Krämer (Beverwijk, 23 december 1944). Je ziet het al aan de titels van zijn bundels, zoals
Recensie: Jacob Hinrichs – Hans Fallada. De drinker
Wil de echte meneer Ditzen nu opstaan? Jacob Hinrichs verdiepte zich in het leven van de Duitse auteur Hans Fallada (pseudoniem van Rudolf Ditzen; Greifswald, 21 juli 1893 – Berlijn, 5 februari 1947). Fallada werd beroemd met zijn roman
Recensie: Bernard Malamud – De fikser
Lot of toeval Natuurlijk weet ik dat dit boek in dezelfde vertaling (van L. en M. Coutinho) in 1967 al is uitgebracht. Maar zoals het gaat met de zichzelf herhalende
Recensie: Peter Handke – Gedicht aan de duur
Als een watervogel zweven boven de tijd De Oostenrijkse auteur Peter Handke schrijft op de grens tussen literatuur en filosofie, tussen fictie en werkelijkheid, poëzie en essay, toneeltekst en toneeltheorie.
Recensie: Chrétien Breukers en Dieuwertje Mertens (samenstellers) – Dichters uit de bundel
Mest en veel mist ‘In Dichters uit de bundel zijn de meest recente periode en de vernieuwingen van de hedendaagse Nederlandstalige poëzie in kaart gebracht. Ook laat deze bloemlezing zien