Speciaal voor Tzum bericht uitgever-directeur Mizzi van der Pluijm van uitgeverij Atlas Contact dagelijks vanaf de Frankfurter Buchmesse. Wie ontmoet ze, wat (ver)koopt ze, waar wordt over gepraat?

11 oktober

Aantal uur slaap: 3,5

Aantal stappen/km: 16.984/11,9

Aantal glazen wijn: 0

Gehoord: ‘This novel has the nervous energy of an American television series and the ambition of a 19th century saga.’ (Susanna Lea)

Hoogtepunt van de dag: Het moment dat ik nog dacht dat Murakami de Nobelprijs zou krijgen

Vandaag had ik het geluk twee Frankfurt Virgins te ontmoeten, twee onbedorven types voor wie het de eerste keer is. Ze hadden die glazige, beetje verwilderde blik in hun ogen. Maar ze hadden, ondanks hun verwarring over dit gekkenhuis, toch een belangrijke observatie gedaan. Waar ze, zoals iedereen die hier nog nooit geweest is, altijd gedacht hadden dat het op de beurs ging om handel tussen bedrijven – en dan ook nog veelal heel grote bedrijven – was het ze opgevallen dat het in het boekenvak juist zo om de mensen draait. Dat boeken verkopen echt een people’s business is. Aan de mensen kent men het vak.

Qua people was het voor mij een goede dag. Ik geef u drie ontmoetingen. Ik ontmoette een digitale redacteur. Vast ook een maagd, want zijn hele soort is hier eigenlijk nieuw. Hij zoekt op deze beurs naar nieuwe tekst die uitsluitend geschikt is voor digitale formats. En daar zag hij naar uit ook: lang haar, de inmiddels onvermijdelijke hipsterbaard, een pak dat net zo maagdelijk was als hijzelf, een tatoeage op zijn pols. En waar zoekt zo iemand naar? Hij zoekt vooral korte teksten. Teksten die net langer zijn dan een kranten- of tijdschriftartikel, maar korter dan een boek. Korte verhalen, korte gedichten. En zijn wildste idee: alleen maar woorden uitgeven, de tekst weer helemaal terugbrengen naar de basics, geen omslag, geen plaatjes, geen vormgeving.

Tweede ontmoeting: de meest enthousiaste krullenbol die ik in tijden heb gezien. Hij is een literaire e-uitgeverij begonnen. Hij wil uit alle landen van de wereld romans vertalen in het Engels, die verkopen voor rond de vijf euro en gestaag een literair huis op internet opbouwen. Grenzen bestaan niet, de wereld is zijn werkterrein. Hoe meer hij vertelde, hoe enthousiaster hij werd en hoe vrolijker die krullen om zijn hoofd gingen staan.

Bertram Mourits, Erna Staal en Pim van Tol

Atlas Contact in Frankfurt, van links naar rechts acquirerend redacteur non-fictie Bertram Mourits, uitgever non-fictie Erna Staal en uitgever a.i. Business Contact Pim van Tol

In zijn overvolle stand sprak ik ten slotte een redacteur met wie ik zo’n beetje ben opgegroeid in dit vak. We kennen elkaar door en door, hebben elkaar gezien in de dieptepunten van ons leven, de tijden dat het goed ging, we weten wat we aan elkaar hebben. Hij leest een beetje Nederlands, ik ken zijn smaak en ik hoop dat hij in Ventoux van Bert Wagendorp ziet wat ik erin zie. Want, zoals ik een andere vriend vandaag hoorde zeggen: ‘Everytime a book becomes a bestseller it is a small wonder. And you need a champion to make it work.’ Deze man is een kampioen, dat heb ik zelf kunnen bekijken, al die jaren lang. En in Frankfurt kan ik hem uitleggen wat er in Nederland met Ventoux is gebeurd en waarom ik denk dat het zo’n succes werd, en waarom ik denk dat dat ook in de rest van de wereld kan. Zodat hij mijn enthousiasme kan zien, en ik meteen weet of hij erdoor aangestoken wordt.

People’s business. Maar het blijft wel business. Dus ik telde mijn zegeningen toen ik hoorde dat in Spanje de markt al jaren achter elkaar met 12 procent daalt, en de omzet van ebooks nul is omdat die alleen maar illegaal gedownload worden en iedereen dat acceptabel vindt. Wij hebben het maar goed in Nederland.

Zo kon ik opgeruimd naar de ‘cocktail party for curly girls’ die Jessica Nash en ik organiseren. Dat leek ons weer eens een andere manier om nog meer mensen te leren kennen. En die e-jongen mag ook komen. Misschien heeft hij nog een goede shampootip voor me.

Mizzi van der Pluijm