Bezigheden buiten huis hebbende II

Het mag gevoeglijk bekend zijn dat de schrijver tegenwoordig meer dan ooit de hort op moet voor verkoopstimulerende praatjes. Ergens ‘nee’ op zeggen, staat welhaast gelijk aan boektechnische zelfmoord. Kleine literaire lieden ontkomen al helemaal niet aan de nieuwste gereedschappen van de marketingafdeling. Men gaat er voetstoots vanuit dat ze bij om het even wat aansluiten ter zaligmaking van de sales. Het is waar: de grootste schreeuwers krijgen nu eenmaal vaak de meeste aandacht.

Het gros der boekhandelaren baseert hun bejegening van die vermaledijde vervaardigers van hun handelswaar op de verkoopcijfers. Meer van hetzelfde. Altijd De Bekende Namen. Iets nieuws durft de kruidenier maar hoogstzelden aan. En als … dan kan de goedbedoelende laagvlieger op z’n best meewarigheid verwachten.

Onlangs presenteerde Frank Westerman zijn nieuwe boek, toch iemand die je met goed fatsoen bij de literaire canon kunt rekenen. Halsoverkop werd het programma van de lancering ingekort toen bleek dat hij als gast bij De Wereld Draait Door mocht verschijnen. Triomf! ‘U begrijpt,’ zei de vertegenwoordiger van de uitgeverij met een lichte tremolo in de microfoon, ‘dat Frank deze kans niet kan laten lopen.’

Eigenlijk niet. Een hoop mensen zijn speciaal voor de feestelijkheid gekomen. (Lees: de borrel na de lofredes.) Iemand van het statuur van Westerman kan toch wel bedingen dat de presentator schrap promotor van de zang- en schrijfkunsten van actrice Carice een dag later zijn nieuwe boek in de lucht steekt? Ook in dat programma vist men overduidelijk slechts in één of twee grachtjes. Spoelen maar!

Elke aandacht voor het vooral in Nederland kwijnende boek is meegenomen, daar niet van. Het maandelijkse panel in voornoemd tv-programma is van doorslaggevende invloed. De leden, stuk voor stuk lezende boekhandelaren, een uitstervend ras, worden bedolven onder voorstellen van promotiemedewerkers. Zouden ze nooit in de verleiding komen om… ? Het schijnt er heel democratisch aan toe te gaan. Alles in het belang van het geschreven woord.

De boekbesprekers zijn plots zelf Bekende Nederlanders geworden, een beetje in de trant van deelnemers aan realityshows als Big Brother. Voor alle duidelijkheid: boekhandelaren produceren zelf niets. Zouden ze zich op hun faam laten voorstaan? In het hoge noorden zijn ze daar te nuchter voor, in het Gooi te beschaafd en in het zuiden te gemoedelijk.

Terug naar Bauers eigen Boekenhoekje en zijn favoriete trapladder. Uw freelancer had het snode plan opgevat om een schrijver uit een naburige WPG-stal te interviewen. Daarvoor wilde hij diens essaybox zien te bemachtigen.

In verband met de actie Schrijvers op tournee ben ik vrijdag toch op het parkeerterrein van de uitgeverij, kan ik gelijk een exemplaar meenemen. Dat spaart weer portokosten.

Leuk geprobeerd. Welwillend, zou je kunnen zeggen.

Dat ligt logistiek wat moeilijk. Bovendien moet je hiervoor bij mijn collega zijn.

Kent u ze ook, die obers die niet buiten hun wijk willen bedienen? Geheel tegen zijn principe in, voor u een ander van de enorme stapel, waagde uw inktslaaf nog een poging.

Je begrijpt dat we met toezending van deze box wat voorzichtiger zijn.

Centenwijs, eurodom. Dan maar eens navraag doen tijdens de tour bij de redacteur. Misschien dat het bij een broodje, een koffie of anders later bij een glas wijn en een olijfje lukt.

‘We hebben de promotie-exemplaren breed uitgestuurd.’

‘Ja, maar ik … en ook mijn collega Ezra hier …’

‘Dan kunnen we het wel aan iedereen sturen!’

‘Maar wilt u dan geen recensie bij, ahum, Tzum?’

Toen was de redacteur natuurlijk gelijk om. Ook het werk van Christophe V. en Abdelkader B. zou per ommegaande worden toegezonden.

Uw inktslaaf wacht nog steeds. Manmoedig trotseert hij elke tegenwind, al was het maar om de storm in zijn hoofd te vergezellen, maar alvorens Het Crossing Border Festival van start gaat, alwaar een paar interviews met ‘buitenlanders’ te wachten staan, werkt hij fijn toegedekt op de chaise longue aan zijn leesstapeltje. Hij kreeg zowaar een exemplaar van Carmiggelt in dundruk toegezonden. Zelfs bij die uitgeverij heeft men over het moeilijk te vermurwen hart gestreken. De verkoop van de fraai uitgevoerde bundeling van geweldige kronkels is er dan ook naar. Aan een boom zo vol behangen, mist men een, twee pruimpjes niet.

Guus Bauer