Kleine hersenen II

Vers voor de Pers is een jaarlijks terugkerend evenement, vooralsnog dan, waar uitgeverijen hun nieuwe voorjaarswaar aan de persman en -vrouw brengen. Een enigszins goed geïnformeerde journalist heeft er eigenlijk niets te zoeken, want de folders, al dan niet digitaal, zijn al weken eerder doorgenomen en voor de (weinige) echt interessante boeken zijn aanvraagformulieren ingevuld.

Maar goed, je trekt, trouwhartig als je bent, toch maar even aan je stutten en loopt een paar rondjes langs de kramen. Uw inktslaaf heeft immers beloofd er ook in 2014 weer flink de pas in te zetten. Net als vorig jaar vond het boekengala plaats in de hoofdvestiging van de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Op de jeugdboekenafdeling. Twee keer stuiteren en je had alles gezien. De meeste uitgevers ontbraken. Alsof dit evenement in de kinderschoenen staat. Misschien loopt het eerder op de laatste sloffen.

We denken even terug aan de groots opgezette presentaties in het Osdorpse theater De Meervaart en, voor de ijzersterken onder ons, in het Krasnapolsky Hotel op de Dam. Soit, er was natuurlijk ook de perspresentatie van de Boekenweek. Doorgaans pure oubolligheid gepresenteerd door een Bekend Mens. Erik van Muiswinkel was ditmaal niet van de partij, zelfs niet via de luidsprekers als de stem van Gerrit Komrij zoals bij het Boekenbal van vorig jaar. O, wat wordt de fijne criticaster, Komrij welteverstaan, bij dit soort bijeenkomsten gemist. (Al hebben we natuurlijk altijd nog Coen P. achter de hand.)

Laten we er kort over zijn, al duurde het geheel veel te lang. Eva Rovers, de biografe van Boudewijn Büch, las een stukje voor uit de bibliotheekbundel Ondertussen ergens anders. Tsja, inderdaad BB reisde wat af, ook in zijn hoofd. Abdelkader Benali bleek niet alleen juryvoorzitter van een schrijfwedstrijd, maar ook enig jurylid. Als er iemand zijn zaakjes voor elkaar heeft, is het Mister badboy wel.

Jelle Brandt Corstius mocht vervolgens het eerste exemplaar van zijn Boekenweekessay met een priem uit een blok ijs hakken. De titel is Arctisch dagboek, vandaar. Na het hoogtepunt van de middag, of eerder het enige verteerbare moment – auteur, zanger en beroepsdroogkloot Meindert Talma neuzelde helaas maar een enkel fijn deuntje – verscheen de schrijver van het Boekenweekgeschenk ten tonele. Tommy Wieringa – op het grote scherm aangekondigd als Wierenga – las een stuk uit zijn Boekenweekgeschenk Een mooie jonge vrouw voor en overhandigde het eerste exemplaar aan actrice Hannah Hoekstra, inderdaad een etc.

Met het dedain dat past bij ‘een schrijver die te groot is voor Nederland’ maakte hij na een paar tellen een einde aan het fotomoment. Voor een uiterst nauwkeurig verslag van de persmiddag verwijzen wij naar het stuk van afgelopen vrijdag van de hoofdredacteur.

De oplage van het Boekenweekgeschenk is overigens, indachtig de crisis, drastisch naar beneden bijgesteld. Van ruim in de negenhonderdduizend naar ergens in de zevenhonderdduizend. In elk geval nog genoeg om op zondag 16 maart aanstaande aan de gratis treinreisbehoefte te voldoen. Toevalligerwijs heeft uw inktslaaf op die dag een lezing in een verre Nederlandse uithoek. Inderdaad, er gaat een mooie etc. mee.

Na afloop kon men de vaklui nog genoeglijk met elkaar zien kouten tijdens de Nieuwjaarsborrel van de club van Eppo in het tegenover de bibliotheek gelegen Chinese restaurant Sea Palace. Een drijvend etablissement, kan het treffender? Ooit waren we bang voor het gele gevaar, maar de Chinese obers werden overspoeld door de (overwegend) blanke jajemdrinkers. De bubbelwijn en het bier waren niet aan te slepen. Glazen tekort. Uit het telraam van de eigenaar kwam stoom. Heeft in elk geval nog één bedrijf plezier van het verdriet in boekenland.

Guus Bauer