Tussendoor

(De Tussendoortjes zijn bedoeld om boekenvakkers een pluim te geven.)

Vandaag, 30-01-2014, sluit uw inktslaaf klokslag 16.00 uur een experiment af. Hij heeft getracht om in de eerste maand van het jaar zo’n beetje alle fictie te lezen die in Nederland nieuw op de markt kwam. Januari is daarvoor bij uitstek geschikt. De consument moet bijkomen van de dure decembermaand en dus houden de uitgeverijen zich nog enigszins koest. Het is voor redacteuren bovendien de laatste kans om de fondsen uit te pluizen op titels die lekker bij het Boekenweekthema passen. Een middenprijsje is zo gemaakt.

De teller is blijven steken op tweeëndertig en een half boek. Literatuur variërend van honderdzeventig tot bijna vijfhonderd pagina’s, thrillers met een gemiddelde lengte van zeventigduizend woorden, een tweetal memoirs, en toegegeven, meer novelles en dichtbundels dan normaal. Toch is er nog een redelijke berg vers voor de pers overgebleven. Maar u heeft nog een dag, zult u zeggen. Kom op, even doorbijten! Nee, geen gesmokkel, het idee kwam op in de middag van de laatste decemberdag van het vorig jaar tijdens de wandeling met de viervoeters. En uw inktslaaf is nu eenmaal iemand die, ook vaak tot zijn eigen ongenoegen, ideeën direct uitvoert.

Een vriendin bereidde gedurende deze periode de (expres karig gehouden) maaltijden en fungeerde tevens als hulp in de huishouding en uitlaatservice. Interviews, lezingen en gastlessen waren verschoven. Gelukkigerwijs is uw wedstrijdlezer lid van het Gilde der IJzersterken – schrijvers en journalisten die de uiterst gevaarlijke kaap van vijftig hebben gerond – en heeft hij dus niet meer dan een uur of vijf slaap nodig. Indien er luisterboeken van titels voorhanden waren, werden die gedurende de nachtrust op een aangenaam volume afgespeeld. Een methode die ook tijdens zijn studie vruchten heeft afgeworpen.

Het bleef vechten tegen de boekenkaai. De assistente – lieftallig overigens, maar het ontbijt werd niet alleen aangevuld met vitamines maar ook met kamferpillen, geen enkele afleiding, en al zeker niet de wellust – bracht vrijwel dagelijks boekenpakketjes mee van het postkantoor. Een ware sisyfusarbeid.

Nu denkt u wellicht dat uw inktslaaf zichzelf een schouderklopje wil geven. Nee, het is zijn (liefde)werk. (Oud papier.) De pluimen gaan ditmaal naar de leden van een boekenpanel bij een bekend tv-programma die, het moet nog maar eens gezegd, het lezen promoten en uitsluitend goede woorden over hebben voor boeken. Hulde, driewerf hoera.

Maar de Grote Inktslaaf Orde Der Eerste Klasse krijgen zij voornamelijk opgespeld vanwege de waarlijk Olympische prestatie die zij het hele jaar door verrichten. Zij lezen telkenmale alle titels die uitkomen en kiezen daar het meesterwerk van de maand uit. En Dit Alles Naast Hun Werkzaamheden Als Pakweg Ende Bijvoorbeeld Boekhandelaar. Een branche die zeker momenteel zo haar besognes kent.

En zo werd een 630 pagina dikke ‘literaire sensatie’ uit Frankrijk de gelukkige van de maand januari. Een lekker doorleesboek, beslist, goed gecomponeerd ook, maar weinig literair. Uw wedstrijdlezer had er toch nog twaalf uur voor nodig.

Het is een wonder hoe de panelleden het elke maand weer flikken. Mirakels. Daar moet haast wel een hogere hand, uh, de hand in hebben.

Guus Bauer