Vorig jaar in maart werd de eerste, en na nu ook blijkt, laatste activiteit van het weer tot leven gewekte Belcampo Genootschap gehouden in de bibliotheek van Groningen. Dat was nogal een beschamende bijeenkomst met een verrassend laag ambitieniveau. Nog geen jaar later waarin behalve de startbijeenkomst niets bereikt is, gooit het bestuur het bijltje er al bij neer.

Deze mail ging naar de leden van het Genootschap:

LS,

Iets meer dan een jaar geleden zijn we begonnen aan onze poging het Belcampo Genootschap uit zijn winterslaap te halen. In het afgelopen jaar zijn we vooral bezig geweest te werken aan een heruitgave van het werk van Belcampo. Daar hebt u als belangstellende niet veel van gemerkt, dus waarschijnlijk dacht u dat het Genootschap alweer in slaap was gevallen.

De reden is, dat wij in het Belcampo Genootschap pas actie wilden ondernemen, als er een goede kans zou zijn dat het werk van Belcampo opnieuw zou worden uitgegeven. Zonder een heruitgave zou de kring van belangstellenden langzaam uitsterven en dan leek een Belcampo Genootschap ons niet zinvol. Daarom hebben we de afgelopen maanden contact proberen te leggen met de rechthebbenden. We zullen u niet lastig vallen met wat we allemaal hebben geprobeerd, maar het is op niets uitgelopen. We wisten een digitale uitgever te interesseren voor een digitale uitgave, die ook financieel haalbaar was. Een andere uitgever had interesse voor een papieren uitgave van een deel van het werk. Dus dat zag er wel goed uit. Maar zonder de eigenaren van het auteursrecht is er niets mogelijk.

We betreuren dat, maar beseffen ook dat als er geen reactie is, het op een gegeven moment gewoon ophoudt. Dat moment is voor ons nu gekomen, we staken ons werk voor het Belcampo Genootschap. We danken u voor de getoonde belangstelling. Het heeft ons deugd gedaan dat er nog zoveel mensen de moeite hebben genomen om te reageren.

Misschien dat in de toekomst iemand er wel in slaagt om Belcampo opnieuw uit te (laten) geven. Wij zien er op dit moment geen mogelijkheid toe. Hopelijk heeft Jeroen Peppelenbos meer succes met zijn ideëen over het digitaal heruitgeven van Belcampo.

Vriendelijk groetend,

Elze ter Harkel

Thomas de Boer

Ik weet niet of ze met Jeroen Peppelenbos mij bedoelen, maar de heren reageerden destijds nogal gepikeerd op mijn verslag op Literatuurlog, terwijl ik het juist een gemiste kans vond om allerlei mensen uit te nodigen naar een bijeenkomst waarop niets gebeurde. Er zaten mensen in de zaal die van ver gekomen waren, mensen die Belcampo hadden gekend, er zaten kenners van zijn werk en al die mensen kwamen voor niets. Het portret van Belcampo dat toen opnieuw werd onthuld is na de verbouwing van het leescafé spoorloos verdwenen. Het hoogtepunt van de bijeenkomst toen was de borrel na afloop.