Op de website van Van Oorschot schiet uitgever Wouter van Oorschot ouderwets uit zijn slof. Steen des aanstoots is deze keer de column van Max Pam in de Volkskrant over P.C. Hooft-prijswinnaar Willem Jan Otten. De uitspraak ‘Ik heb meer prijzen dan lezers’ van de gelauwerde was voldoende om Pam te laten fulmineren tegen de ‘culturele elite’. Een elite die ook nog eens zwaar gesubsidieerd wordt. Dat zou in Amerika niet voorkomen, aldus Pam.

Wie daar boeken publiceert die niet verkopen, kan gaan werken bij Pizza Hut. Dat kun je cultuurbarbarij vinden, maar misschien werken al die overheidssubsidies helemaal niet kwaliteitsverhogend.

Zie de hele column van Pam hier.

Pam gaat er ten onrechte vanuit dat Otten gesubsidieerd wordt, schrijft Van Oorschot, in tegenstelling tot Pam zelf.

Dat Pam als denker niet deugt, wisten we al, maar dat hij ook als mens niet deugt, kan thans eveneens worden vastgesteld. Immers, waar Pam hier lafhartig want niet recht-door-zee suggereert dat Otten sinds jaar en dag een door de overheid gesubsidieerde schrijver is (onjuist maar het was Pam teveel moeite dit uit te zoeken want stel je voor dat hij zijn eigen luidenkerij tegen het lijf zou lopen) is wel degelijk bekend dat hijzélf van 1 februari tot 30 juni 2007 in het zwaar door de overheid gesubsidieerde NIAS instituut te Wassenaar heeft doorgebracht, heel deftig als writer in residence nog wel, om aldaar een boekje bijeen te krabbelen over de moord op Theo van Gogh dat hij blijkbaar thuis niet schrijven kon. We zijn intussen zes jaar verder en dat boekje is er nog steeds niet.

Zie het hele stuk van Van Oorschot hier.