Dichter H.H. ter Balkt is afgelopen nacht overleden. Het nieuws dat via De Contrabas naar buiten kwam, is nog niet officieel bevestigd door zijn uitgeverij. Dat heeft De Bezige Bij inmiddels bevestigd. Ter Balkt overleed in zijn slaap, hij is 76 jaar geworden.

Onder de naam Habakuk II de Balker kwam Ter Balkt de letteren in, maar die naam veranderde hij later terug naar zijn eigen naam. Zijn dichtbundels werden verschillende malen genomineerd en bekroond met diverse literaire prijzen. In 2003 ontving Ter Balkt de hoogste onderscheiding; de P.C. Hooftprijs voor zijn hele dichterlijke oeuvre.

Vorig jaar verscheen nog zijn verzameld werk, Hee hoor mij Ho simultaan op de brandtorens getiteld.

In een bij vlagen hilarisch interview met Remco Ekkers zei hij over het begin van zijn dichterschap:

Ik wist wel hoe je een gedicht moest schrijven. Dat was intuïtie denk ik. We hadden bij die leraar avonden bij hem thuis waar over literatuur gepraat werd en dan ging het over anderen dan de Tachtigers. Ik heb ook nog les gehad van Willem Diemer. Ik heb heel wat leraren Nederlands versleten. De HBS hield voor mij maar niet op. Ik zit na te denken over Electronen. Daar stonden ook sonnetten in, die zelfs klip en klaar rijmen. Waar ik dat dan vandaan had, weet ik niet.

Over de dichters die hij volgde:

Ik vind Michel en Duinker goed. Duinker zendt ook wel eens wat losse flodders rond. Tonnus Oosterhoff vind ik goed. Maar als we het over de inhoud hebben, moet ik heel erg nadenken. Over zijn laatste bundel kan ik eigenlijk niks zeggen, want ik heb geen CD-rom-apparaat.

H.H. ter Balkt: 'SINGRAVEN' en 'VLIEGTUIGMAGNEET' from Poetry International on Vimeo.

Foto: Jan Glas