Drie sterren betekent ‘goed’. Wilma de Rek, de boekenbaas van de Volkskrant legt het in haar rubriek nog één keer uit. Ze is zelf geen voorstander van het sterrensysteem, maar ze krijgt regelmatig verontwaardigde reacties als een recensent ‘slechts’ drie sterren geeft aan een boek. De vrij harde recensie van Arjan Peters over de biografie van Onno Blom betekende dus eigenlijk dat hij de biografie goed vond. Of, in de woorden van De Rek:

Bij drie sterren vindt de recensent een boek goed. Hij heeft wel wat te mekkeren en te mauwen, maar oké. Bij vier sterren is de recensent diep onder de indruk. Vijf is een meesterwerk – komt bijna nooit voor. Twee is matig, één is slecht.

In de boekenbijlage staat nu inderdaad een verklarende lijst voor de sterren (zie boven). Als we de met sterren bedeelde boeken bekijken dan kunnen we zien dat er heel veel goede boeken zijn besproken met gelukkig deze week evenveel idioot goede boeken en zelfs nog een meesterwerk. Een overzicht:

***** Meesterwerk
George Saunders – Lincoln in de Bardo

**** Idioot goed
Tommy Wieringa – De heilige Rita
Nescio – Natuurdagboek
Niek Pas – Macron en de nieuwe Franse revolutie
Dubravka Ugresic – De vos
Yusuf Atilgan – Hotel Moederland
Stephen King en Owen King – Schone slaapsters

*** Goed
Nelson Mandela en Mandla Langa – De presidentiële jaren
Ellen Dikker – De kleine Messi
Anne Fulda – Emmanuel Macron
Pietro Valsecchi – Eerste familie
Frénk van der Linden – Onder Hollandse helden
Harm Peter Smilde – Helden van toen

Dus als er in zo’n drie sterrenrecensie dit staat:

Een groot stilist is hij niet, zodat het verhaal te weinig tot leven komt. Daarbij schuwt de auteur beschrijvingen, waardoor de personages zich voortdurend in een leeg decor lijken te bewegen, terwijl je juist zou verwachten dat Valsecchi, een bekend televisieproducent, in beelden denkt. Wat ook niet helpt, is dat de nodige couleur locale in de vorm van het sappige Siciliaanse dialect uit de Nederlandse vertaling is verdampt.

Dan betekent dat dus: goed!