Het graf van Annie Salomons (1885-1980) is geruimd zo bleek vanmiddag na een bezoek aan de rooms-katholieke begraafplaats Sint Petrus Banden in Den Haag. In 2014 zijn de grafrechten verlopen. Er ligt nu iemand anders op haar plek.

Ik was vanmiddag als funerair-literair toerist op de zeer fraaie begraafplaats Sint Petrus Banden. De begraafplaats aan de rand van Scheveningen is mooi aangelegd, wordt goed onderhouden en kent ook vriendelijke mensen die er werken. In de wandelgids die je kunt krijgen bij het kantoor kun je een route uitstippelen langs de beroemde doden die jij interessant vindt. De scheppers van Arendsoog, P. en J. Nowee liggen in twee graven naast elkaar. Kunstenaar Jan Toorop heeft een indrukwekkend grafmonument. Op het graf van zanger Robert Long is een replica van een beeld van George Minne te vinden. Tot mijn geluk is ook het graf van de moeder van Nijhoff terug te vinden.

‘O moeder, nooit zult gij de bontjas dragen
waarvoor elk dubbeltje werd omgedraaid,
en niet meer ga ik op mijn vrije dagen
met een paar bloemen naar het hospitaal,
maar breng de rozen naar de Kerkhoflaan…’

En volgens een website zou ook het graf van Annie Salomons hier te vinden moeten zijn.

Bij het kantoor gaat een vriendelijke vrouw voor me zoeken. Op Salomons slaat de computer niet aan, met de achternaam van haar al in 1941 overleden man Henri van Wageningen komen we een stap verder. De grafrechten zijn in 2014 vrijgegeven.

Herinneringen van een onafhankelijke vrouw is een bekende titel van Salomons. Ondanks de titel nam Salomons geen voorvechtersrol in in de feministische strijd. Op de site van het Huygens Instituut is men wat hard over haar reputatie:

Annie Salomons is de geschiedenis ingegaan als een brave katholieke blauwkous die op literair gebied niet veel voorstelde, maar dankzij haar uitstekende contacten toch veel erkenning voor haar werk heeft gekregen. Vanwege haar gewaagde columns was ze decennialang zeer geliefd bij een groot lezerspubliek.