Het is zondag in Lissabon. Mistige regen is onze enige jas. We drinken koffie in een bar waar mensen dode kool en bloedworst eten. Een magere man verspreidt een helse lucht. Hij biedt ons een stoel aan. We bedanken hem en kiezen weer de mist. De straten zijn stil. Ze wrijven ons grimmig onze goddeloze misvatting aan. Maar als het niet de dag van haast, arbeid of verpozing is, wat dan wel? Katholieke klokken geven het uur, maar geen antwoord.