Teder portret van verlies

De verloren berg van Lieke Kézér gaat over hoe een vader verder gaat na het overlijden van zijn vrouw. Thomas is de vader van Cleo, Matilde en Tommie, van vijftien, negen en vijf. Hij is schrijver en heeft zich altijd weinig bemoeid met de opvoeding van zijn kinderen. Vrijwel uit het niets besluit hij om met zijn kinderen op vakantie te gaan naar de Pyreneeën, in een camper. Het boek is een twee soorten hoofdstukjes opgedeeld: ‘De bergen’ en ‘De zee’. In de hoofdstukjes van ‘De bergen’ is het gezin op vakantie en in de hoofdstukjes ‘De zee’ werken toe naar het begin van de vakantie. Moeder Kira is al voor het verhaalheden overleden en komt alleen terug in flashbacks.

De schrijfster neemt de tijd om het verhaal rustig uit de doeken te doen en zeker in het begin van deze roman is er weinig spanning. Er zijn veel omschrijvingen van de omgeving, waarmee snel een beeld wordt geschetst. Vaak in korte zinnen, soms zonder persoonsvorm. Zoals:

De snelweg schoot onder hen door, de witte lijnen aaneengeregen. Vrachtwagens passeerden traag. De grens met Frankrijk, de snelweg golfde op en neer. Autoroute du Nord, Parijs schitterde onder de zon. Hij had het gevoel alsof hij steeds verder bij zijn geliefde vandaan reed.

Thomas weet niet hoe hij zich moet verhouden tot zijn overleden vrouw. Hij begint een affaire, rookt, drinkt, vlucht met zijn familie naar de bergen, en bedenkt zich hoe hij zijn gezin bij elkaar moet houden. Vooral met de tienerdochter Cleo botst het. Zij denkt dat Thomas niet goed is geweest voor haar moeder en ze heeft de drang om zichzelf te ontplooien. Soms is ze opeens weg. Dat begint er al mee dat ze tijdens het tanken op haar gemakje tijdschriften aan het bekijken is, koptelefoon op, en het niet hoort als Thomas haar roept. Als ze ook nog nachten wegblijft met Spaanse jongeren houd je als lezer je hart vast.

Het perspectief blijft voortdurend bij Thomas. Er zijn verschillende bijrollen voor zijn zus, zijn vrienden, zijn uitgever en de kleuterjuf van Tommie die zijn minnares wordt, en natuurlijk zijn drie kinderen. Al deze personages zijn erg geloofwaardig en hebben zo hun eigen opvattingen over hoe Thomas met zijn verdriet om moet gaan. Die manieren hebben vaak te maken met de belangen die ze zelf hebben. Dat, en de levensechte dialogen, maken deze personages geloofwaardig.

Dit was al genoeg geweest voor een gevoelige en tedere roman over verlies. Op het einde van de roman komt er echter ook nog wat actie en een onthulling. Beide waren overbodig. De actie liet misschien nog zien dat Thomas in staat is om voor zijn familie te zorgen. De onthulling verklaart wel wat van Thomas’ gedrag, maar aangezien er geen aanwijzingen zijn geweest dat een dergelijke onthulling bestond, komt het een beetje als mosterd na de maaltijd.

Erik-Jan Hummel

Lieke Kézér – De verloren berg. De Arbeiderspers, Amsterdam, 256 blz. € 20,99.