In het klaslokaal van mijn oude basisschool hing een grote wereldkaart. Soms wees de meester met een soort biljartkeu een vlekje aan. Madagaskar, riepen we dan in koor. Andere keren verdwenen mijn gedachten achter de lichtbruine rimpelingen op een vreemd continent. Antarctica zat er niet bij. Een wit staartje bij Vuurland, verder stond de diepe beer niet op de kaart. Nu dondert het op de Zuidpool. Het beest schudt ijs van zijn rug. Het is tijd voor een nieuwe wereldkaart.