Marja Pruis schreef in De Groene Amsterdammer over haar beste boeken van het afgelopen jaar, niet nadat ze het literaire jaar even samenvatte:

Het was een vreemd, stroperig jaar, ook wat lezen betreft. Te veel boeken zijn aaneen gaan kleven tot iets zompigs. Ook las ik meer boeken dan ooit waarmee ‘iets’ was, ze waren wijdlopig, grollig, gewoon raar, op een vergeeflijke manier een beetje mislukt. Te vaak vergat ik waar ik de week ervoor nog avond aan avond mee had doorgebracht.

Wat Nederlandse literatuur betreft was er het afgelopen jaar één uitzondering, een roman die ik telkens wilde pakken tot ik hem uit had, en dat was De saamhorigheidsgroep van Merijn de Boer.

Pieter Waterdrinker, die net als Marja Pruis bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar zit (en bij Prometheus en bij Das Mag) en die dit jaar De rat van Amsterdam publiceerde was not amused.

Jan Postma, collega van Pruis, moet er vooral om lachen.