Bo van Houwelingen recenseerde in de Volkskrant de laatste roman van Henk van Straten, Ernest Hemingway is gecanceld. Twee sterren kreeg het boek.

Geen prikkelende analyses, geen nieuwe inzichten, geen ontroering. Bestaat dé witte man eigenlijk wel? In Ernest Hemingway is gecanceld lijkt hij niet meer te zijn dan een opeenstapeling van clichés.

Op zijn site is de schrijver niet erg te spreken over de recensente. Hij vermoedt een vooropgezet plan.

Dat de recensie in de Volkskrant anders zou zijn wist ik al zodra ik hoorde wie hem zou schrijven. De weken eraan voorafgaand had ik tot God gebeden: niet zij, alsjeblieft niet zij. Maar natuurlijk was zij het wel. Uit betrouwbare bron vernam ik dat ze het boek voor zichzelf claimde, snel, voor iemand anders er iets mee kon. Haar agenda, die ook uit de toon van haar artikel duidelijk blijkt, was op dat moment al duidelijk. Ik ken haar simpele geest, ken haar bekrompen motieven, haar modus operandi. Met alle schrijvers van alle boeken die ze besprak, toen ik nog op de VK geabonneerd was, had ik medelijden. Een goed boek heeft bij haar geen kans. Roman na roman zag ik door de nauwe, donkere, klinische tunnel van haar brein gaan, om er gestript, kaal, misvormd en ééndimensionaal uit tevoorschijn te komen. Zoek anders maar even haar recensie op van het boek van Marieke Lucas Rijneveld, dat de Man Booker Prize won. Zelfs als ze positief over een boek schrijft is het nog gênant, want ook die boeken begrijpt ze in feite niet. Iedere schrijver weet dit. De bijval die ik kreeg was in dit geval dan ook weer groot. Onderlinge haat en nijd ten spijt, niemand van ons gunt de ander een recensie van deze vrouw. Waarschijnlijk heeft ze daar zelf geen idee van. De hoofdredactie blijkbaar ook niet.

Foto via het Instagramaccount van Henk van Straten.