Gastcolumnist Jeroen Dera weet de gemoederen wel te verhitten als gastcolumnist bij de Volkskrant. Deze week richt hij zijn pijlen op het lied ‘In het bos’ van Cowboy Billie Boem, een al wat ouder lied, maar de peuterdochter van Dera kreeg het mee in deze versie.

Dera was niet van de inhoud gecharmeerd.

Het beeld dat Cowboy Billie Boem in bovenstaand liedje van ‘indianen’ neerzet, voldoet aan alle ingrediënten van het ongeciviliseerde stereotype.

En hij neemt ook alvast een voorschot op de kritiek:

Precies daarom is het van groot belang dat we dit onderwerp niet wegzetten als ‘woke’ of moralistisch activisme door een gefrustreerde of juist elitaire minderheidsgroep. Ik zie de commentaren op sociale media alweer voorbijkomen, al dan niet met scheldwoorden of verwensingen: ‘Deze man wil onschuldige kinderen verbieden indianenliedjes te zingen, die is niet goed bij zijn hoofd!’ Voor je het weet, wordt kritiek op representaties in cultuurproducten weggezet in de hoek van kleinzielige actievoerders. Maar dat maakt de tekst van Cowboy Billie Boem in dit geval niet minder plat, en de kritiek dus niet minder gerechtvaardigd.

Natuurlijk kreeg hij op zijn eigen Twitterbericht de voorspelde reacties en ging hij meteen in gesprek, voor zover mogelijk, met de reaguurders.

Maar op een gegeven ogenblik is dat niet meer te doen en voordat je het weet gaat het riool open:

En dat keer 100. Oef.

Muziekdocent en schrijver Gerwin van der Werf kwam nog een andere variant tegen.