Nieuws: Maar liefst 1 vrouw (Hella S. Haasse) in de top 10 van de nieuwe Nederlandstalige literaire canon
‘Toch weer veel dode, witte mannen in de nieuwe literaire canon’ kopt Toef jaeger in de NRC van morgen over de nieuwe Nederlandstalige literaire canon. De resultaten staan nu nog niet online, maar de krant heeft waarschijnlijk voorinzage gekregen.
We zijn erg benieuwd naar de top 10 van literaire werken, maar de top 10 van auteurs ziet er alvast zo uit:
1 Multatuli
2 Willem Frederik Hermans
3 Harry Mulisch
4 Gerard Reve
5 Louis Couperus
6 Willem Elsschot
7 Hugo Claus
8 Hella S. Haasse
9 Willem die Madocke maecte
10 Jeroen Brouwers
Meer Willems dan vrouwen in de top-10.
Then again: wie leest de canon? Ik hoorde er nu, zojuist, hier voor het eerst over.
Ach ja, over de canon kun je altijd twisten, en kiezen is verliezen, maar ik denk dan: hoezo wel Willem die Madocke maecte, en hoezo niet Simon Vestdijk? Of, als je toch gaat voor eeuwenlang doden, Vondel of Hooft?
En kennelijk is er in de canon geen plaats voor poëzie? Of is dit bedoeld als een canon van prozaschrijvers? Met nog een aparte canon voor dichters en voor dichtwerken op komst? Een canon van tien dichterlijke dichters lijkt mij in elk geval wel wat, hoe volkomen arbitrair elke canon ook is.
Wat overigens niet hier vermeld wordt, is dat vrouwelijke stemmers ook maar éen vrouw in de top 10 gezet hebben. Die data (wat stemden mannen, wat vrouwen) is in de download op de site te vinden. Dat vond ik nog het opmerkelijkst!
Wat zijn de selectiecriteria voor toelating tot “de canon”? Het lijkt me dat zo’n lijst aanleiding moet geven tot inhoudelijke discussie over wat wij cultureel belangrijk vinden. Uit dit soort berichten van Tzum en NRC word ik echter niets wijzer. Alleen vage impliciete verwijten van seksisme, waaruit ik opmaak dat het tegenwoordig vooral over identiteit en representatie gaat. Natuurlijk moet dat meespelen bij de selectie, maar er zijn toch ook andere factoren? Of kiezen die oude peren wat ze toevallig leuk vinden?