Een pleidooi voor de graphic novel

Een kort signalement deze keer van het literair-historische tijdschrift Zacht Lawijd waarvan het zojuist verschenen laatste nummer uit de jaargang 2024 geheel gewijd is aan graphic novels. Een mooi initiatief van de redactie die Jos van Waterschoot eerst een lange introductie laat schrijven over het fenomeen graphic novel en de moeizame weg naar acceptatie. Voor de hardcore literatuurliefhebbers is er natuurlijk een stuk te vinden over de onvermijdelijke en immer oubollige Ollie B. Bommel en zijn goede vriend Tom Poes. Klaas Driebergen gaat vooral in op Een Bommelding van Marten Toonder die de uitvoering van zijn scenario’s overliet aan Piet Wijn.

Zacht Lawijd blijft natuurlijk literair-historisch en dat blijkt duidelijk uit de bijdragen over de beeldromans van Frans Masereel (waarbij een vergelijking met Will Eisner gemaakt wordt) en de Vlaamse verhalen- en sagenwereld die terug te vinden is in Suske en Wiske.

Wat actueler (voor een literair-historisch tijdschrift althans) is het stuk van Maaheen Ahmed over Nooit meer alleen van Ephameron waarbij vooral de techniek wordt besproken van de graphic novel. Bertram Mourits analyseert Dagen van zand het voorlaatste werk van Aimée de Jongh dat hij beschouwt als ‘een pleidooi voor de graphic novel als de beste manier om een verhaal te vertellen.

Een mooi initiatief van dit tijdschrift. Het is weer wat anders dan het zoveelste stuk over Stijn Streuvels. Hopelijk voor herhaling vatbaar met iets spannender keuzes.

(CP)

Zacht Lawijd, 2024, volume 23, no. 4. (Zie hier voor meer informatie over het tijdschrift)