Schopenhauer komt iets te vroeg op. Vloekend verdwijnt hij terug de coulissen in. Dan komt hij nog eens op. Nu echt. Hij spreekt en stopt niet meer. Schopenhauer schreef ook te vroeg. Pas veel later begrepen de mensen hem. Hem werd een pessimistisch wereldbeeld aangewreven. Onterecht. Hij zag niet, hij voelde hoe alle materie door een razende wil wordt voortgedreven. Dorst, lust, begeerte en verlangen: ze zijn nooit definitief te lenigen. Behalve in het eeuwige Niets, dat ieders genade is.