Marja Pruis schreef deze week een lang artikel over mensen die afhaken in de post-covidmaatschappij onder de titel ‘Ik ben er even niet‘.

In eigen land overheersen materialisme, eigenbelang, angst, agressie, kortzichtigheid. Alle politieke energie gaat zitten in reageren op enormiteiten. De namen van de verantwoordelijken noemen staat gelijk aan toegeven dat ze bestaan. Niemand die tegen ze opstaat, op een rustige manier haar stem verheft, zicht toont op hoe het anders kan.

Nog niet, denk ik er zachtjes achteraan.

De column van Pruis in De Groene krijgt een tijdelijke vervanger: Maartje Wortel.