Nieuws: Thomas Heerma van Voss aangehouden door de politie na schoolbezoek
Hoe moet je je gedragen als je als schrijver aangehouden wilt worden door de politie? Thomas Heerma van Voss weet het. De kop hierboven is natuurlijk een clickbait, maar op deze manier kunnen we je wijzen op zijn column op de site van De Lage Landen. Heerma van Voss bezocht een school in Roosendaal, de bruinverbrande en witgetande Ernest van der Kwast was er ook evenals de sportjournalist Joep Schreuder.
Joep Schreuder vroeg wie ik was. Ik noemde mijn naam, toen zei hij: “Ik weet heus wie jij bent. Ik heb een boek van jou gelezen.” Vervolgens googelde hij me om te achterhalen welk boek dat dan was. Hij las alle titels hardop voor, en zei telkens na een korte stilte: “Nee, dit was het niet. Dit heb ik ook niet van jou gelezen.”
Het is een melancholische column. Je wordt er ook wat treurig van omdat je zo’n goed beeld krijgt van de stand van de literatuur in het land. En dan wordt Heerma van Voss ook nog staande gehouden door de politie.
Lees de hele column hier.
Het wordt tijd dat mannen en vrouwen (en alles wat daar tussenin zit dan wel buiten valt) van middelbare leeftijd het idee loslaten dat we ‘de jeugd’ nog aan het lezen gaan krijgen. Dag en nacht worden die schedeltjes via de smartphone volgepompt met de kankerstront der miljardairs — nog altijd ironisch genoeg ‘sociale media’ genoemd, hoewel ze noch sociaal, noch media zijn. Uw kinderen zijn zombies, met dank aan het kapitalisme.
Ik hoop dat het in het artikel genoemde dichtertje in spe nog vele mooie verzen zal schrijven, voor de enkeling die daar behoefte aan / waardering voor heeft. Literatuur was een alleraardigste kunstvorm, dat zal niemand op dit blog betwisten, maar het is zo langzamerhand tijd deze waardig ten grave te dragen. De mens heeft eeuwenlang geprobeerd zichzelf te doorgronden, maar zichzelf adverteren is kennelijk toch leuker. Lekker in de rij staan voor dat ene broodje in Amsterdam dat je volgens TikTok gewoon moet eten, en dan een selfie nemen! Fuck die Elsschot, wat wist die nou van het leven?
Wat een schitterend tragikomisch verhaal – van deze tijd ook nog. Dank.