Van de Keniaanse schrijver Ngugi wa Thiong’o is niet zo heel veel in het Nederlands vertaald. De roman Slechts een korrel graan verscheen bij uitgeverij Zelen en werd in 1979 herdrukt bij In de Knipscheer; deze uitgeverij gaf ook Bloesems van bloed uit in 1988. Daarna duurde het tot 2017 voordat bij de Amsterdam University Press De geboorte van een dromenwever verscheen. Ngugi heeft daarnaast in essays veel geschreven over het postkolonialisme, zoals bijvoorbeeld in Decolonising the mind : the politics of language in African literature. Afgelopen woensdag overleed hij; Ngugi is 87 jaar geworden.

In de jaren zeventig werd Ngugi een politiek gevangene in Kenia. Na zijn vrijlating verliet hij zijn vaderland en pas in 2002 kwam hij voor het eerst terug. Ngugi schreef in het Engels en in Gikuyu, zijn moedertaal.

Vamba Sherif herdenkt op zijn Facebookpagina een van ‘de giganten van de literatuur’:

Wa Thiong’o portretteerde een diepe menselijkheid in zijn werk dat het universeel maakte, en dat sprak een jongen aan die in Liberia groeit, en zijn personages werden een weerspiegeling van mijn wereld.

Het vergt liefde, moed en opoffering om de strijd en de schoonheid van de gekoloniseerde en onderdrukten in en uit Afrika vast te leggen zoals hij deed in zijn werk.

Ik had het voorrecht hem jaren later te ontmoeten tijdens het Time of the Writer Festival in Durban Zuid-Afrika in 2007, waar ik als medeschrijver was uitgenodigd en waar hij de keynote speech zou houden. Ik had de Nederlandse media overtuigd om een radio documentaire over hem te maken. Ik ontmoette mijn held terwijl ik in een restaurant zat, en hij liep naar me toe in een Afrikaanse tuniek. Hij bleek zacht gesproken en nederig en toegankelijk te zijn op een manier die me kalmeerde en mijn angst om mezelf teleur te stellen wegnam. Hij was open zoals schrijvers zelden zijn, praatte met gratie en wijsheid over zijn leven en geschriften. We hielden contact na het festival en hij was een paar jaar geleden diep betrokken bij mij en anderen toen we besloten een gespreksserie te starten genaamd KAAAL, Kemet Awards for the Advancement of African Languages. Het was de professor, zoals we hem toen noemden, die ons hielp de naam voor de prijzen te bedenken en hij was genereus genoeg om veel van de afleveringen van de serie bij te wonen.