In zijn column in het AD luidt Özcan Akyol vandaag de noodklok. Hij signaleert dat er deze week geen enkele Nederlandse roman in de Bestseller 60 staat, en dat daar bovendien geen enkel serieus medium over bericht heeft (Tzum wel), ‘vermoedelijk omdat artikelen over proza en poëzie totaal geen clicks genereren en daarom automatisch oninteressant zijn’. Volgens Eus is de Nederlandstalige roman ’traditiegetrouw een spiegel van de tijd waarin we leven’ en zouden media en instituten meer met zijn lot begaan moeten zijn. Dat is echter niet het geval:

Ik denk niet dat ik overdrijf als ik schrijf dat de Nederlandse fictie een terminale branche is, overgeleverd aan de apathie en onwetendheid van instituten die eigenlijk als de wiedeweerga met een Deltaplan zouden moeten komen.

Eus vindt het paradoxaal dat in een vaderlandslievende tijd de Nederlandse romans ‘mogen kapotgaan’ en ziet een belangrijke rol weggelegd voor romanciers om dit land dat ‘evident in de war’ is in fictie te vatten.

Lees de hele column hier.