Nieuws: Ward Wijndelts vindt dat het FD het ‘uiterst dubieuze’ verhaal van Joris van Os niet had moeten plaatsen
Ward Wijndelts, policy officer (?) bij de gemeente Amsterdam, maar voorheen hoofdredacteur van Vrij Nederland zat gisteren bij het Mediaforum op radio 1. Zijn ‘mediamoment’ van de dag was het stuk van Joris van Os in Het Financieele Dagblad waarin hij vertelt over het succes dat hij onder het pseudoniem Sadiqa Almakhadie had. Er was zelfs bijna een boek van hem verschenen bij uitgeverij Thomas Rap, maar daar krabbelden ze terug toen bleek dat de roman Stad van duizend verzen eigenlijk door een witte, oude man was geschreven.
Wijndelts vindt de methode om iets undercover te doen in overleg met de hoofdredactie moet gebeuren en alleen als er een zwaarwegend publiek belang bij gediend is. Of het nieuwsfeit dat een Marokkaanse schrijfster wel en een oude witte man niet gepubliceerd wordt zo’n zwaarwegend publiek belang dient, is maar de vraag. Wijndelts:
Er worden heel veel witte, middelbare mannen gepubliceerd overigens, dus er zit kennelijk ook een soort kwaliteitslat die hij niet haalt bij die uitgeverijen, want het is niet verboden voor witte mannen om boeken te publiceren.
Wijndelts vindt dat de hoofdredactie het stuk van Van Os niet had moeten publiceren, schandalig wil hij het niet noemen, wel een affront.
Op zijn substack gaat Lucas Zandberg in op Wijndelts (‘een meneer wiens naam mij is ontschoten’).
Het hielp niet mee dat de geïnterviewde suggereerde dat Van Os vermoedelijk simpelweg niet goed genoeg schrijft om onder zijn eigen naam te worden uitgegeven. Daarmee sprak hij zichzelf feitelijk tegen. Want als dat zo was, zou het manuscript dat Van Os onder een vrouwelijke naam instuurde immers óók niet goed genoeg zijn geweest. Vervolgens stelde de gast echter dat hij zich kan voorstellen dat een uitgever extra interesse heeft in een verhaal van iemand met Sadiqa’s achtergrond. Daarmee bewijst hij, ironisch genoeg, precies het punt dat Van Os probeert te maken: haar identiteit maakt haar tot belofte voor de toekomst.
Zandberg, bevriend met Van Os, heeft het manuscript van Stad van duizend verzen zelf gelezen en is enthousiast:
Hij schreef een groots opgezet, meeslepend historisch epos dat zich afspeelt in het Córdoba van de elfde eeuw. Volgens de uitgeverij, die toen nog dacht met Sadiqa van doen te hebben, was het een kruising tussen Hafid Bouazza en Jan van Aken. En ik kan het niet beter zeggen.
Het item over Joris van Os begint om 11.40
Het is me duidelijk welk punt Van Os probeerde te maken (het is overigens niet heel nieuwswaardig dat identiteit een variabele is bij de beoordeling van een manuscript). Mijn kritiek betreft vooral het FD, dat deze schrijver beter had moeten begeleiden bij dit journalistieke stuk.
Ik heb geen FD-abonnement en heb het stuk dus niet gelezen, maar zo op het eerste gezicht: zou niet ook gewoon meespelen dat een uitgeverij na zo’n maffe actie afknapt op een persoon als Joris van Os, en liever niet in zee gaat met iemand die dit soort geintjes uithaalt? Ik zou er in ieder geval helemaal geen trek in hebben.
Als ik die ‘kwaliteitslat’ niet haal, waarom krijg ik dan ineens prijzen en boekcontracten als ik hetzelfde werk onder andere naam inlever, Ward?
Worden bijvoorbeeld allochtonen langs een andere kwaliteitslat gelegd? Mogen die ‘minder goede’ boeken inleveren om geprezen te worden? Wat afschuwelijk badinerend voor allochtonen.
Wat toont Van Os aan? Dat keuzes op subjectieve gronden worden gemaakt. Van mij mag de man daar een undercoveractie voor optuigen, maar Wijndelts heeft een punt als hij aangeeft dat, vanuit journalistiek oogpunt, twijfelachtig te vinden als je er uitsluitend met donderend geraas een open deur mee intrapt.
Ik las FD Persoonlijk wel en vind volstrekt niets mis met het verhaal van Joris van Os (die bij Tzum ineens ,,Vos” heet). Literaire onthullingsjournalistiek, een voortreffelijk kijkje in het culturele milieu. Het belerende vingertje van Ward Wijndelts (samengevat: ,,de redactie had deze onnozelaar voor een misstap moeten behoeden”) is overbodig, al kon je het voorspellen. Nu dat jaloersmakende boek nog! Of is ,,Joortje” – zoals hij zichzelf in zijn columns pleegt te omschrijven – voortaan besmet en veroordeeld tot publikatie in eigen beheer? Daar zou zo’n ,,policy officer” zich eens over moeten buigen.