De liefde die vriendschap heet

G.I. Gay komt uit in een tijd waarin leden van lgbtq-gemeenschap het zwaar te verduren heeft in de Verenigde Staten. Zeker als je in het leger zit en ziet dat transpersonen geweerd worden en dat inclusieve boeken uit de bibliotheken op militaire scholen verwijderd worden. G.I. Gay begint, als een raamvertelling, in 2011 als de toenmalige president Obama het huwelijk openstelt voor homoseksuelen. De hoogbejaarde Alan Cole wordt voor een tv-programma geïnterviewd en blikt terug op zijn leven.

Dan duik je de een lange flashback in. Het is 1941 en de jonge Cole werkt in een ziekenhuis als psychiater als de aanval op Pearl Harbor plaatsvindt. Zijn schoonvader, een ijzervreter van het zuiverste water, verlangt van Cole dat hij dienst neemt in het leger. Hij wordt ingezet als psychiater om de jonge rekruten te keuren. En al heel snel komt daar de opdracht bij om homoseksuelen op te sporen en uit te sluiten van de dienst. De seksuele verwarring voor Cole begint als de aantrekkelijke, blonde Merle Gore voor zijn bureau verschijnt die hem met brutale tegenvragen uit zijn tent lokt. Je ziet het al een beetje aankomen hoe de rest van het verhaal verloopt, want er ontstaat een band die verder gaat dan vriendschap. Als Gore wordt uitgezonden, volgt Cole hem en dan ontwikkelt zich langzamerhand een relatie. Zijn oude relatie met een vrouw is ten dode opgeschreven.

Didier Alcante heeft een scenario geschreven waarin het tragische lot beschreven wordt van een homoseksuele relatie binnen een vijandige omgeving. Homoseksuelen worden binnen de groep militairen uitgestoten en als het zo uitkomt mishandeld. Het is zaak om alles zo geheim mogelijk te houden. Je zou als bezwaar kunnen aantekenen dat alles is historisch correct lijkt te zijn, maar dat het geheel daardoor niet heel verrassend is. Daarom heeft hij ook andere motieven in het verhaal gevlochten, zoals jaloezie en moed. Uiteindelijk moet Cole ten opzichte van de buitenwereld ook een coming-out meemaken al heeft dat verstrekkende gevolgen voor zijn carrière. Daar is moed voor nodig. Juan Bernardo Muñoz heeft een realistische tekenstijl en varieert binnen het boek vaak van perspectief, beelduitsnedes en de grootte van de stroken, waardoor het geheel een dynamisch karakter krijgt.

En dan eindigt G.I Gay toch met een positieve noot in 2011. We zien de gay-community staan met borden waarop ‘no need to hide’ geschreven staat. Binnen veertien jaar lijkt de klok weer teruggedraaid en is het toch raadzamer om je stil te houden. Het kan verkeren.

Coen Peppelenbos

Muñoz/Alcante – G.I. Gay. Vertaald door James Vandermeersch. Standaard Uitgeverij, Antwerpen. 130 blz. hardcover. € 29,99.