Nieuws: Marja Pruis gaat literaire novelle schrijven van De Camino
De mensen van Boeken FM lazen afgelopen week De Camino van Anya Niewierra en moesten er erg om lachen. Er kwamen echter ook andere gevoelens los tijdens het lezen van de meest succesvolle Nederlandse fictie van de laatste jaren. Marja Pruis had met name de eerste tientallen pagina’s ‘kortsluiting’ en werd ‘woedend’:
Ik raakte gewoon gedeprimeerd, ook omdat ik de hele tijd dacht: Dit is wat mensen lezen. Dit heeft de NS Publieksprijs gewonnen. Het is nog steeds een bestseller. Deze vrouw, deze schrijfster wordt door het Letterenfonds meegenomen naar Turijn voor een of andere, hoe noem je zoiets… [zoiets noem je een Boekenbeurs] In ieder geval om de Nederlandse literatuur te promoten.
Niewierra ging overigens niet in haar eentje naar Turijn, maar werd omringd door zeventien andere schrijvers die de gehele breedte van het Nederlandse literaire landschap moesten representeren, zoals bijvoorbeeld ook Ilja Leonard Pfeijffer en Aimée de Jongh acte de présence gaven.
Pruis erkent in de uitzending dat het ‘heel onmachtig’ is om te zeggen dat iets slecht geschreven is, ‘maar dit is beyond, echt beyond’. Na 80 pagina’s kon Pruis er beter inkomen (‘eraan gewend of murw geslagen’). Uiteindelijk zegt ze zelfs over het werk met meer dan 350.000 verkochte exemplaren:
Er zit een boek in, in dit boek. En je zou het helemaal kunnen strippen en je zou er een literaire novelle van kunnen maken. Het lijkt me een uitdaging om dat te doen.
Dat klinkt Charlotte Remarque en Joost de Vries als muziek in de oren en Pruis geeft toe:
‘Ik ga het doen. Ik zeg het bij deze.’
We zijn benieuwd naar het eindresultaat, dat we volgens Joost de Vries over een halfjaar zouden moeten kunnen verwachten.
Misplaatst dedain, gezien het niveau van mevrouw zelf. Of Pruis een literaire novelle kan schrijven, staat nog allerminst vast.
Oei, het lijkt me heel schadelijk voor de hele sector als Nederlandse auteurs hun collega’s zo gaan aanvallen. Zeker als zij een machtspositie in de media hebben. Een mening mag, maar deze mate van negativiteit is doelbewuste beschadiging zonder werkelijke aanleiding. Ik heb hier nu wel een mening over, maar daar maak ik niemand beter van …
Met dat vermeende dédain valt het heus wel wat mee. Die citaten klinken zonder context en intonatie neerbuigend, maar in de podcast zelf komen ze door de toon anders over.
Wat ontzettend arrogant van deze dame! Met de Camino is niets mis!
Wat een arrogantie dacht ik eerst, maar uiteindelijk ben ik ook met pijn en moeite door de Camino gekomen dus laat ik eerst eens een boek van mevrouw Pruis lezen, gelukkig gratis met Kobo plus
Goh goh, wat hebben we gelachen. En zo lang! Getuigt inderdaad van minachting, ondanks hun genuanceerde uitleg. Misschien moeten de recensenten proberen eens wat meer om zichzelf te lachen, want ze nemen hun taak als criticus uiterst serieus. Onze cultuurbewakers. Hun stompzinnige gelach irriteerde me. Het idee van Pruis om er een novelle van te maken vind ik origineel.
Afgezien van al dat gelach om De Camino: hoe origineel ben je als je een bestaande roman
“nodig” hebt om een literaire novelle op te baseren?
Dit is geen discussie te noemen. Meer welles nietes reacties. Over smaak valt slecht te twisten. Zo ook als het gaat over het literaire gehalte van boeken lopen de meningen uiteen. Wij bespraken met onze leesclub (5 vr. 3 m.) De Camino en de meerderheid vond het voor een keer wel een lekker makkelijk boek, detective achtig met zelfs wat spannende momenten, maar plaatsten ook wel vraagtekens bij het literaire niveau, een enkele ergerde zich zelfs aan het onliteraire karakter van het boek. Laat Marja Pruis de zelf opgegooide handschoen maar oppakken; ze doet zichzelf een camino aan! Ik zal het zeker aanschaffen, en hoop onze leesclub ertoe te kunnen bewegen de Camino van Marja Pruis ook met elkaar te bespreken en dan naar ik hoop een goede discussie krijgen over het verschil tussen ‘lekkere’ – zit het ‘m hierin? – lectuur en literatuur.