Een dreigend avontuur over hebzucht, macht en op je donder krijgen

Carcajou, nota bene het debuut van de jonge Franse stripmaker Djilian Deroche, is in veel opzichten een groots stripboek. Het formaat, de imposante compositie van het voorplat en een aansprekende flaptekst: een angstaanjagende thriller bij -21 graden, over olie, macht en een vervloekte berg waar de geest van een indiaan zint op wraak. Inderdaad, een regelrecht avonturenverhaal dat speelt in de bergen van Canada, in 1895.

Jay Foxton is een klassieke despoot die zijn zinnen heeft gezet op de productie van olie. Alles en iedereen moet eraan geloven, maar anders dan veel van zijn voorgangers (in soortgelijke strips) heeft Foxton niet één maar een aantal achilleshielen. Hij is gekwetst in zijn jeugd, heeft een debiele broer die hij uit de wind moet houden, is niet gelukkig in de liefde en gedraagt zich – daarom – onbehoorlijk naar alles en iedereen.

Toch zorgt hij voor werkgelegenheid en heeft hij allerlei stromannetjes die het vuile werk voor hem opknappen: de sheriff, opzichters en sukkelaars die voor een paar dollar smerige zaakjes regelen. Uiteraard is er een obstakel in zijn honger naar macht en dat is een berg die hij nóg niet in zijn bezit heeft. Die berg behoort toe aan een zonderlinge figuur met wie je liever geen ruzie krijgt. Over deze Gus Carcajou is niet veel bekend. Toch weet men in het dorp Sinnergulch wel waarom hij beter met rust gelaten wordt: de man stamt af van de indianen en er is ook iets met een wendigo – een inheemse geest die hem behoedt. Alle reden om hem te laten begaan. Maar dat is buiten de overmoedige Foxton gerekend, uiteraard.

In een unieke tekenstijl, waarbij verhoudingen en perspectieven niet altijd worden gerespecteerd, werkt Deroche het verhaal uit. Het oogt als een combinatie van Blain, Glen Baxter en Marcello Quintanilha. Knap is de emotie die Deroche in de handeling, de personages en hun bewegingen legt. Dat is precies en trefzeker, er gebeurt zelden zomaar iets. En toch is het even wennen, vooral voor striplezers die meer letten op de plaatjes – wat vaak leidend is als je het boek in de winkel doorbladert. Het ziet er misschien niet meteen heel aantrekkelijk uit, maar als je alleen daarop let, dan mis je vervolgens wel een fantastisch verhaal waarin de personages groots acteren, de emotie echt van de grond komt en de suspense tot grote hoogten wordt opgestuwd. Carcajou is meeslepend: de valse ambitie van Foxton, de dreiging uit de bergen, het gemene spel en de wraakoefeningen, alle twijfels en angsten zijn schitterend in beeld gebracht.

Carcajou is een verhaal dat over veel meer schijven gaat dan een rechttoe rechtaan verhaal. Er zijn veel personages die een belangrijke rol spelen, het is bij lange na niet zo rechtlijnig als je van tevoren verwacht: dat maakt het beslist spannender en scherper. De lezer zit langer met vragen, de personages zijn iets mysterieuzer en de verhoudingen zijn daarmee minder clichématig en voorspelbaar. Wat is er bijvoorbeeld voorgevallen tussen de uitbaatster van de saloon en Foxton? Waarom laten de sheriff en de burgemeester zich zo ringeloren? Is alles wel echt zoals het lijkt? Al deze vragen maken van Carcajou een knaller van jewelste. Soms is er niet meer nodig voor een geweldige twee uur spanning.

Stefan Nieuwenhuis

Djilian Deroche & Eldiablo – Carcajou. Lauwert Uitgeverij. 224 blz. hardcover. € 39,95.