Ronald Ohlsen (Groningen, 1968) schreef drie romans, twee dichtbundels, het essay 'Oliebollencabaret' en tal van verhalen en artikelen. Vlak voor het uitbreken van de coronapandemie verscheen zijn reisboek 'Uitzicht op de Bosporus'. Sinds 2012 is hij medewerker van de literaire weblog Tzum. In 2005 en 2006 was hij stadsdichter van Groningen en in 2014 werd hem door de provincie Groningen het Belcampo Stipendium toegekend. Hij is verbonden als docent Nederlands aan de Rijksuniversiteit Groningen en als docent proza aan de Schrijversvakschool Groningen.
De boekverkoper is een spraakwaterval. Hij is de eigenaar van een boekhandel annex antiekwinkel vlak bij de Piazza dei Priori in het Toscaanse stadje Volterra. In de winkel heerst een
‘Ik wil in mijn poëzie graag ook de gewone man het woord geven’ Op 17 mei overleed dichter-schrijver Karel ten Haaf. In januari 2015 interviewde Ronald Ohlsen hem over zijn
Een wederbelevendiging van de mythe Volgens filosoof en cultureel antropoloog Petran Kockelkoren is er in het Westen een schijnbare tegenstelling ontstaan tussen de moderne wereld van de wetenschap en de
Menno en ik lopen in Keulen. We zijn onderweg naar Friedhof Melaten. Menno is mijn neef. Hij is zestien. We verblijven een paar dagen met de hele familie in de
De oorlog van allen tegen allen In 1937 publiceerde Menno ter Braak zijn beroemd geworden pamflet Het nationaalsocialisme als rancuneleer. Het werd als brochure uitgegeven door het Comité van Waakzaamheid
Verhalen van Ilja Leonard Pfeijffer en Abdul Nepnieuws bestrijd je niet met de waarheid, nepnieuws bestrijd je met literatuur. Dat bewijst Grand Hotel Europa, waarin het brouwsel van nep en
Het zal maar voor even zijn De nieuwe poëziebundel van Rodaan Al Galidi heet Neem de titel serieus. Het is een titel die in taal het droste-effect teweegbrengt. Je neemt
Wie, als ik riep, zou mij dan horen De eerste zin van De elegieën van Duino is Rainer Maria Rilke bijna letterlijk komen aanwaaien, als we de memoires van Marie
‘Dit is een oud leerboek waarin de schrijver op jeugdige leeftijd een tekening heeft gemaakt,’ zegt Marjo van Nes, een van de vrijwilligers van De Scheper, het historisch museum van
Ossi di seppia (Inktvisbotten), de bundel waar Eugenio Montale in 1925 mee debuteerde, is onlosmakelijk verbonden met de Ligurische regio Cinque Terre. Montale wilde de essentie van de hem omringende
Een schouwspel van geluiden, kleuren, bewegingen en vormen Deze woorden legt de Turkse dichter Nâzım Hikmet zijn protagonist in de mond in de oorspronkelijk in 1936 verschenen tekst Het epos
Een extravagante intellectueel Johan Andreas dèr Mouw begon pas op 49-jarige leeftijd serieus poëzie te schrijven. Daarvoor had hij gewerkt als leraar klassieke talen en naam proberen te maken als
Het hoogverhevene en het laagkomieke In de laatste jaren zeven jaren van zijn leven schreef dichter Johan Andreas dèr Mouw (pseudoniem Adwaita) een weergaloos oeuvre bij elkaar waarvan een deel
Een roman en een gevel vormden het uitgangspunt voor het tegenwoordige Buddenbrookhuis in de Mengstraße te Lübeck. Dit jaar viert het zijn vijfentwintigjarig bestaan. Dat dat allesbehalve kwijnend is geweest
Een architect van het geheugen In het tweede decennium van de vijftiende eeuw zit Isidorus van Rillington opgesloten in een kerker in Konstanz. Hij hoort af en toe wat geluiden,
Aforismen uit het werk van Simon Vestdijk Afgelopen zaterdag werd in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam Zweepslagen en klaroenstoten gepresenteerd. Hoofdredacteur van de Vestdijkkroniek Wilbert van Walstijn overhandigde de door
Het lieftallige beest mens Friedrich Nietzsche was een wandelaar. Hij zocht de natuur op en maakte tijdens zijn eindeloze tochten notities van wat hem aan ideeën inviel. Deze sportieve werkwijze
Het hart van de waanzin In 2007 bezoekt Fleur van der Bij een lezing van Frank Westerman. Ze is bezig met een scriptie over de negentiende-eeuwse Nederlandse miljonairszoon en ontdekkingsreiziger
Het raadsel Nolens Poëzie schrijven is woorden wegen en ze al dan niet te licht bevinden. Abstracte woorden leggen in gedichten geen gewicht in de schaal. Als ze het zonder
De wereld van Menno Wigman Menno Wigman verbleef vanaf oktober 2005 drie maanden in een leeg paviljoen op het terrein van de Willem Arntsz Hoeve, een inrichting in Den Dolder