Veel Charlotte Mutsaers in de kranten dit weekend. Het meest interessant is het interview door Jannetje Koelewijn met de schrijfster over Harnas van Hansaplast waarbij een gedeelte voor de ophef plaatsvond en een gedeelte erna. In het gedeelte voor de ophef verklaart ze ook haar weerzin om ‘de waarheid’ te moeten vertellen over haar boek, maar daar zegt ze wel dit:

‘Ten aanzien van de dood van mijn broer val ik samen met de Charlotte in het boek. Bij het schrijven werd ik steeds solidairder met hem, door het vlijmende besef dat wat hem is overkomen mij ook had kunnen overkomen. Daarom maak ik mezelf in het boek, hoe moet ik dat zeggen, misdadig door kinderporno te verkopen, waarmee ik lijk te zeggen: ik heb ook zo’n mooi karakter niet. Ik maak mezelf opzettelijk eh…’

Medeplichtig?
‘Ja.’

Maar als personage.
Charlotte Mutsaers: ‘Ik zou in het echt natuurlijk nooit kinderporno verkopen.’

Lees het hele interview hier.

Het is jammer dat Auke Hulst dat interview niet gelezen heeft, want in navolging van Marijn Sikken, Jamal Ouariachi en David Pefko, wil hij de politie erbij halen:

De logische conclusie lijkt mij dat justitie gaat uitzoeken of er nu wel of geen sprake is geweest van een misdrijf en dat wij ondertussen, los daarvan, Harnas van Hansaplast gaan lezen, omdat de kunst op zichzelf staat.

Fun fact: vanavond treden Auke Hulst en Charlotte Mutsaers samen op bij het literatuurfestival Het Grote Gebeuren in Groningen.

Ook Arjen van Veelen hinkt op twee gedachten in NRC Handelsblad.

Ik vond het ook altijd best nobel en deftig: twijfel planten, enerzijds-anderzijds mompelen. Maar wat als de wereld allang vol verwarring is? Dan moet je helderheid scheppen.

In de Volkskrant bemoeit de ombudsman van de krant, Jean-Pierre Geelen, zich met de zaak. Hij neemt vooral interviewster Sara Berkeljon in bescherming (al geeft hij aan dat ook schrijvers het recht hebben te liegen).

Als zij zo’n weerzin heeft tegen autobiografische interviews, had zij beter kunnen weigeren. Nu ze zich na afloop beklaagt over vragen naar wat waar is en wat niet, moet ze ook eens bij haar uitgever langsgaan. Die laat weten het ‘misverstand’ te betreuren. ‘Maar we gaan niet ineens het woord ‘roman’ op al onze omslagen zetten.’

Arjan Peters geeft intussen vier sterren aan Harnas van Hansaplast en komt ook op de affaire terug.

Veel lezers, collega’s en media willen haar niet begrijpen. Dat is curieus. Mutsaers heeft het zichzelf met haar uitspraken weliswaar onnodig lastig gemaakt; maar van de auteur die ooit stelde dat er maar één realiteit is, ‘die van jezelf’, kun je niet verwachten dat ze haar bloedeigen geesteskind voor onecht verklaart.

In Trouw is Rob Schouten lovend over het boek van Mutsaers, al heeft hij bedenkingen bij de herroeping van het Volkskrant-interview.

Inmiddels heeft ze overigens zelf her en der laten weten dat het verhaal omtrent haar broer Barend uit de duim gezogen is, een statement dat ik waag te betwijfelen maar het bevestigt wel weer dat je haar niet makkelijk ergens op kunt vastpinnen.

In het AD, en vele regionale bladen, staat ook een interview met Mutsaers dat voorafgaand aan de ophef is gemaakt. Daar is de opmerking van Mutsaers vrij duidelijk.

Er zat ook kinderporno bij.
‘Dat is wel walgelijk ja.’