Gedicht: Yke Schotanus – Lockdown
Lockdown Wat is er nog gewoon als je ineens iedere dag in een kleine kring rond je huis wandelt en steeds weer verrast wordt door voorjaar Vanaf de rand van
Gedicht
Gedicht: Lucas Hirsch – Niet mijn huid
Niet mijn huid Aan Darryl Danchelo Osenga Of ik van het warenhuis in Amsterdam ben en familie rijk en machtig alles naar mijn hand kan zetten iemand uit het literaire
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (15)
15. (Meestersonnet) Carbon verbindt leven met vier atomen Ondanks dat we niet weten wat er schort Virusdruppels waaieren in het rond In geen geval mogen wij samenkomen Doop in alcohol,
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (14)
14. Naar het uiteenvallen toegeleefd deuren gaan open, de lucht, licht danst over mijn opgeheven gezicht zingt voor wie nog niet geademd heeft zachte kus gaat weer over de lippen
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (13)
13. Elementair is alles allang verdord vergaat stof tweemaal en bestond bezinksel uit gelijke delen grond circulair heelal waar gerecycled wordt is elk aanwezig atoom een part geweest in nieuw
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (12)
12. Idealen blijken niet te genezen hoe de liberalen voorspiegelen leven is gewoon handig linkmiechelen wat een sukkels zouden we wezen als we niet pakken wat we pakken kunnen, groter
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (11)
11. Toekomst tegemoet zonder vrezen ‘ik kan veranderen’ zegt hij oprecht ineens voelt mijn wantrouwen onterecht oneerlijk bijna, al zou niks gewezen hebben op de breuklijn die we sinds kort
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (10)
10. Naakt en teer uit de grond, het leeft stug door tot het tegendeel bewezen is, als blad in de vijver groen doorlezen terwijl het licht over de wateren zweeft
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (9)
9. Elders ontspringt met kracht een wezen onzichtbaar, onvoelbaar, verborgen reden tot gezondheidszorgen we zijn afhankelijk van anamnese reist vliegensvlug de hele wereld over vliegt op vlerken, siddert en beeft
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (8)
8. Gevangen in huis, aan de dood ontkomen telt zij de blaadjes van rode geranium herinnert zich de macht van het presidium met jarenlange angst de dag doorgekomen elk eigen
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (7)
7. Eenmaal wordt de tijd zelf ingekort tussen slapen en waken, niet gemerkt hoe de nachtrust stilletjes ingeperkt hand over hand binnengehaald wordt wakker geworden in licht dat al prikt
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (6)
6. Niemand naar buiten, iedereen mort stapels wc-papier versperren de trap door flessen wasverzachter was het al krap arbeidstijd voor iedereen per direct verkort we zitten verplicht met elkaar op
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (5)
5. Doop in alcohol, onheil voorkomen was met zeep tot achter de ellebogen hoe lang kunnen wij onszelf gedogen de drang tot bezit en verwoesting intomen van de ruimte tot
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (4)
4. In geen geval mogen wij samenkomen het troostrijk tappen is voorbij omringd door vrienden; ik en hij vaste plek aan de bar met dezelfde dromen in zijn Guinness een
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (3)
3. Virusdruppels waaieren in het rond infecteren media, elke ratio is een acteur met een slechte cameo in de coulissen tot de mens op grond van gedegen onderzoek bewezen acht
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (2)
2. Ondanks dat we niet weten wat er schort onderliggend lijden niet erkend zwakheid zijn we al jaren gewend onkruid vergaat niet, zeg je altijd, hoort het schuifelende tempo er
Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (1)
1. Carbon verbindt leven met vier atomen levert energie en drijft zuurstof voort ongeziene achtergrond die ongestoord alles bundelt opdat wij samenkomen je pakte mijn hand tijdens het lopen voerde
Gedicht: Frank Báez – Complimentje
Complimentje De evangelisten zijn uit op je vriendin. En dat is geen verzinsel. Ik zag wel hoe ze op het plein naar je vriendin loerden, in de supermarkt, in de
Gedicht: Coen Peppelenbos – Vrijheid
Vrijheid Op een dag vertrokken de standbeelden van hun plaats. Ze hadden hier lang genoeg gestaan. De lege sokkels bleven verweesd achter de stad werd zachter zonder wijzende machthebbers. De
