Die Anne Frank woonde ook best aardig

Van de Amerikaan David Sedaris zijn inmiddels drie verhalenbundels op de markt verschenen: Naakt, Ik ooit mooi praten en sinds kort Steek je familie in de kleren. Aangezien er erg weinig mensen die verhalenbundels kopen en lezen, doe ik hier maar weer een poging om daar verandering in aan te brengen. Sedaris is een van de leukste, komische schrijvers van dit moment en aangezien hij zelf het onderwerp is van al zijn verhalen kun je dit boek ook als een roman lezen.

De broers en de zussen, de vader en de moeder van Sedaris, het worden zo langzamerhand fictieve personages in de literaire wereld van Sedaris. Zijn zusje Lisa waarschuwt hem. ‘Als jij dit verhaal óóit verder vertelt of opschrijft,’ zei ze, ‘kijk ik je nooit meer aan.’ Wat haar broer dan niet weerhoudt om dat toch te doen. Hij maakt zijn zuster dan ook niet mooier dan ze is. ‘Mijn zuster is het type dat de vooral op bangmakerij gerichte quasi nieuwsprogramma’s op de plaatselijke televisie met een religieuze toewijding volgt, en dan onthoudt ze ook nog eens alleen het allerergste. Ze onthoudt dat appelmoes dodelijk kan zijn maar vergeet dat als je eraan dood wilt gaan, je het wel eerst rechtstreeks in je aderen moet spuiten.’ Deze zinnen zijn om te smullen. En het boek staat vol met dit soort ironische zinnen.

Sedaris lees je denk ik voornamelijk om de stijl. De verhaalinhouden zijn niet zo bijzonder. De uitgever zet op de achterflap een aantal droge aankeilers in de trant van ‘Davis Sedaris eet een hamburger.’ en weet ook wel dat daar niet meteen honderden kopers op afkomen. En toch, Sedaris weet van elk non-event toch nog iets te maken. De bruiloft van zijn broer, het eerste kind van zijn broer, het aankopen van een appartement: alles kan tot onderwerp dienen.

Vooral dat laatste verhaal is erg grappig. Sedaris en zijn vriend zijn op huizenjacht in Parijs, zeer tegen de wil van de auteur, die niet uit zijn oude appartement weg wil. Toevallig komen ze tijdens een trip naar Amsterdam in het Anne Frank-huis terecht: ‘Onze maandenlange huizenjacht had tot een zekere blikvernauwing geleid: toen ik de rij mensen voor de deur van het Anne Frank-huis zag staan dacht ik niet: kaartjes kopen, maar: open huis!’ En hij kijkt binnen inderdaad rond met de stem in zijn achterhoofd van de Franse makelaarster en wat hij ziet zou hij graag willen kopen.

Geloof voor één keer de recensent en ga naar de winkel en neem dit boek. Als extraatje krijg je ook nog een cd, waarop Sedaris zijn verhalen voorleest.

Coen Peppelenbos

David Sedaris – Steek je familie in de kleren. Vertaald door Auke Leistra. Vassallucci, Amsterdam.

Deze recensie verscheen eerder op Literair Nederland, 3 januari 2005.