Dallas, Limara en te korte telefoonsnoeren

Het is een gebeurtenis uit het verleden, en je bent niet waarneembaar of in staat om te handelen. We kunnen niet te lang blijven want we stralen hier uitzonderlijk en daardoor zijn we kwetsbaar voor lage entiteiten, lichtvampiers of schaduwduivels die zich transformeren. Ook worden we gevolgd.

Lena is een puber van een jaar of veertien. Haar ouders zijn een tijd geleden gescheiden en ze woont dan weer in het ene en dan weer in het andere huis. Lena lijkt zo op het oog een normale puber die zich bezighoudt met het lezen van het meidentijdschrift Anita en het volgen van de immens populaire serie Dallas. Daarnaast is ze chronisch gefrustreerd over het feit dat ze nog steeds niet ongesteld is geworden en al haar vriendinnen wel.

Maar er is meer aan de hand met dit meisje in Marleen Schefferlie’s roman Kwaad daglicht. Ze ziet soms dingen die andere mensen niet kunnen zien. Haar moeder Marijke houdt zich ook bezig met dit soort paranormale zaken maar daar waar je zou verwachten dat dat een band tussen moeder en dochter zou geven, heeft de moeder eigenlijk geen tijd voor de naar zichzelf zoekende dochter. Voeg daar een vader met een handje vol vriendinnen en een drukke baan aan toe en je weet dat Lena het vooral zelf zal moeten doen. Met alle gevolgen van dien. Kwaad daglicht3

In Kwaad Daglicht ademen vrijwel alle bladzijden de sfeer van de jaren tachtig. Schefferlie weet die tijd -ik was toen ook een puber- ontzettend goed neer te zetten: het macrobiotische eten waardoor het zo typisch ruikt in een huis, het te korte telefoonsnoer zodat je niet op je kamer kunt zitten bellen met je vriendinnen en het eeuwige gespuit met Limaradeodorant – een soort voorloper van het merk Vogue. Samen met de centrale rol voor de tv-serie Dallas (Mitch en Lucy komen veelvuldig voor in het verhaal) zorgt dat ervoor dat Kwaad Daglicht een authentieke sfeer uitdraagt die in ieder geval bij mij de nodige gniffels van herkenning – ‘Oh ja, dat was ook zo’- veroorzaakte.

Het aantal uittredingen en aanverwante zaken in het boek ging mij op den duur wel wat tegen staan, het zweefteefgehalte is af en toe wel erg hoog. Maar naar mate het boek vordert blijkt dat ook weer een functie te hebben waardoor alle componenten van het verhaal toch weer op hun plaats vallen.

Marleen Schefferlie geeft met dit boek een alleraardigst inzicht in het puberleven in de jaren tachtig en daarnaast speelt ze een uitgekiend spel met de onbetrouwbare verteller in het boek. Of de pubers van tegenwoordig zich ook in Lena kunnen herkennen is wel iets waar ik nieuwsgierig naar ben.

Cilla Geurtsen

Marleen Schefferlie – Kwaad daglicht. Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam. 224 blz. € 17,50.