De serieuze kranten, de Volkskrant, Trouw en NRC Handelsblad, geven twee sterren aan de film Knielen op een bed violen. De publiekskranten De Telegraaf en het AD zijn veel positiever.

Misschien ligt de lauwe reactie aan een teveel aan pathos. Ronald Rovers heeft er in Trouw niet veel waardering voor:

In plaats van in de ziel van Hans Sievez te kijken, zien we de man melodramatisch tussen de violen op zijn knieën vallen, de handen ten hemel geheven.

Bor Beekman ziet hetzelfde euvel, schrijft hij in de Volkskrant:

Het meest religieuze moment in het noodlotsdrama kapseist onder die behandeling. Een spreeuwenzwerm, een bak licht aan de hemel, Atsma op de knieën, vertraagd gefilmd – zo verschijnt God enkel nog in de Nederlandse speelfilm.

Volgens Dana Linssen in NRC Handelsblad is Knielen op een bed violen ‘een soort horrorfilm met veel donderwolken en dreigende muziek.’

Eric le Duc is in De Telegraaf veel positiever, ook over hoofdrolspeler Barry Atsma: ‘Met zijn doorwrochte spel overtuigt de acteur volledig als kweker van het aardse die langzaamaan radicaliseert tot preker van het hogere.’ Ab Zagt van het AD strooit zelfs vier sterren uit over de film:

Sombogaart toont een paar bijbelse etsen van Albrecht Dürer die niet in een griezelfilm zouden misstaan. Maar Knielen op een bed violen is geen relihorror geworden.