Tina

In het Stripmuseum in Groningen hangt de lucht van frituurvet. Die komt van de McDonald’s die dezelfde ingang heeft als het museum en een continue geurvlag van hamburgers door de zalen jaagt. Ik dacht dat het wel een leuk uitje zou zijn voor mijn familie waarbij vooral de vrouwelijke leden geïnteresseerd waren in de Tina-tentoonstelling. Mijn zus had vroeger een abonnement op dat blad en mijn broer en ik hebben onze kennis van vrouwen vooral opgedaan uit dat blad, wat bij mij tot een hardnekkige homoseksualiteit heeft geleid. Mijn broer trouwde gelukkig met mijn schoonzus (dat kwam goed uit) die ook een abonnement had op de Tina.

Het echt Tina-gevoel brak deze middag niet echt door. Er hingen heel veel oude Tina’s ingelijst aan de muur naast tekstborden over de historie van het blad. Toen de man achter de kassa vroeg wat we van de tentoonstelling vonden, kreeg hij een hoop gemopper terug. Mijn zus miste de Tina Zomerboeken, maar die hadden volgens de man wel in een vitrinekastje gelegen. Misschien was dat het wel: haar jeugd was opgeborgen achter glas en zo wil je je herinneringen niet opgediend krijgen. De Tina was een baken in de puberteit, een gids naar volwassenwording. De kassaman bleek, nadat we al onze bezwaren geuit hadden, de tentoonstelling te hebben ingericht. Laat het maar aan onze familie over om nieuwe vrienden te maken.

Tina had overigens de gezegende leeftijd van 50 jaar bereikt en kon zich aanmelden voor omroep Max. In de loop der jaren was de roodharige stripfiguur nogal veranderd. Was ze in de jaren zeventig en tachtig nog een semi-realistisch getekende, bijna volwassen vrouw met een enorme bos wijduitstaand haar, vandaag is ze een karikaturaal pubermeisje met grote poppenogen geworden. Het blad draait nu om ‘strips, vips en tips’. Elke week staat een meisje centraal op de voorpagina: Maan, Miley of Shalisa. Die meisjes zaten vroeger niet in onze klas. Het blad was met zijn tijd meegegaan en wij waren vergeten dat we tegenwoordig, samen met oma Tina, alleen nog maar opgewonden werden van Heel Holland bakt.

Coen Peppelenbos

Deze column stond eerder in Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden op 7 oktober 2017.