Het elitedebat tiert welig bij NRC Handelsblad. Eerst was er Rosanne Hertzberger die liever niet naar een echt boekhandel toegaat, maar liever een Lucinda Riley downloadt bij Bol.com. Daarbij creëerde ze een denkbeeldige vijand:

Ik zou wat minder hautain doen. Wat minder neerbuigend tegenover mensen die niet het juiste boek lezen, of niet in de juiste vorm tot zich nemen, of dat niet op de juiste manier kopen.

Oud-uitgever Wouter van Oorschot publiceerde vervolgens in NRC Handelsblad een stuk waarin hij de uitspraken van Hertzberger ‘populistisch geraaskal’ noemde.

Zij wil geen elitair papieren boek maar als een ongeduldig verwend kind tien seconden na haar bestelling kunnen beginnen met lezen.

Michiel Krielaars stelde in zijn vrijdagcolumn vast dat literatuur lezen nu eenmaal elitair is.

Anders dan Rosanne Hertzberger afgelopen zaterdag in haar column beweerde, ben ik ervan overtuigd dat we echte boekhandels en ‘hoge literatuur’ hard nodig hebben. Al was het maar als alternatief voor een door debilisering gedomineerd medialandschap, waarin het ene na het andere kwaliteitsprogramma op radio en televisie wordt opgeheven. Vergeleken met een talkshow is een boekhandel tenslotte een centrum van beschaving, Bildung en intellectuele diversiteit.

In zijn column voor HP/De Tijd schreef Ilja Leonard Pfeijffer ook over Hertzberger, ook al omdat er een rare beschuldiging aan zijn adres in voorkwam.

Ik ken Rosanne Hertzberger persoonlijk als een uiterst sympathieke en intelligente vrouw. Ze is de echtgenote van een goede vriend van mij, die schrijver is en echte literatuur schrijft. Ze wordt door NRC gewaardeerd als columniste die de krant en zijn lezers af en toe opschrikt met een reactionair geluid. Ik denk dat we haar populistische prietpraat over hoge en lage literatuur als een provocatie moeten duiden, want ze is te slim om te menen wat ze zegt.

Voor Hertzberger was dat alleen maar koren op de molen. In haar column van afgelopen zaterdag schreef ze over alle commotie, waarbij ze wel een heel particuliere vorm van samenvatten hanteerde bij de column van Krielaars:

De verklaring van de ontlezing moest gezocht worden in het feit dat boeken gewoonweg te moeilijk waren geworden voor de moderne mens. In plaats van het meer voor de hand liggende feit dat men gewoon geen zin meer heeft in langdradige hermetische verhalen.
Ik geef eerlijk toe dat ook ik niet kon bevroeden hoe ernstig het gesteld was met het dedain voor de gemiddelde Nederlander.

Vandaag stort ook Marjoleine de Vos zich in haar column voor NRC Handelsblad in de discussie. Ze is niet zo onder de indruk:

Die hele door hen gelaakte keiharde tegenstelling tussen hoog en laag is onzin, iedereen leest weleens genotzuchtig een ongecompliceerd boek, het kan niet alle dagen Proust wezen. Waar zijn die mensen van wie je geen boek mag downloaden en tegenover wie je heel stoer kunt zeggen dat je dat tóch hebt gedaan? Een onbenullig boek nog wel, waarvan je genoten hebt?

Nou nou. Jij durft.